3D-technieken in de prothetische tandheelkunde

Additieve productie (AM) of 3D-printen heeft inmiddels de aandacht van mondzorgverleners en onderzoekers die zich bezighouden met prothetische tandheelkunde. Echter, de clinici, technici en onderzoekers hebben niet de kennis in huis en missen richtlijnen over de invloed van verschillende factoren van AM-technieken die van invloed zijn op de kwaliteit van de geprinte onderdelen die gebruikt kunnen worden bij een prothetische behandeling.

Nawal Alharbi legde in haar promotieonderzoek het verband tussen wetenschappelijke inzichten  en klinische toepassingen van additieve productietechnieken op het gebied van prothetische tandheelkunde. Zij toonde aan dat verschillende factoren, zoals de bouwrichting, de ondersteuningsconfiguratie en de gebruikte techniek, de ruimtelijke nauwkeurigheid van de geprinte volledig dekkende gebitsrestauraties beïnvloeden. Bovendien bleek uit de bevindingen van Alharbi’s onderzoek dat de bouwrichting de mechanische eigenschappen van het geprinte materiaal beïnvloedt en dat verschillende afwerkingslijnen de marginale en interne pasvorm van de geprinte restauraties beïnvloeden.

Ook probeerde Alharbi een tandheelkundig implantaat op basis van zirkoniumdioxide te vervaardigen met behulp van digitale lichtverwerkingstechnologie en de resultaten van haar pogingen zijn veelbelovend.

Op 14 november 2018 promoveerde Nawal M. Alharbi aan de Vrije Universiteit Amsterdam op haar proefschrift ‘Integration of three-dimensional (3D) printing in prosthodontics’. Promotor was prof. dr. D. Wismeijer en copromotor was dr. R.B. Osman.