Aan al het mooie, komt een einde…

Sinds mei 2011 verscheen iedere maand mijn column in de nieuwsbrief van het NTvT en vandaag schrijf ik mijn laatste. Waarom, vraagt u? Zeker niet omdat er geen boeiende onderwerpen meer zijn om over te schrijven, want die zullen er altijd zijn. Ook niet omdat ik het schrijven van een column niet meer leuk vind. Wel omdat ik eind deze maand voor de tweede keer moeder word. Ja, dat is inderdaad vrij snel na het krijgen van mijn eerste kindje. Op 1 maand na heb ik straks wat ze noemen een ‘Ierse tweeling’. Dit betekent dat 2 kinderen binnen een jaar worden geboren. Daar zul je je handen aan vol hebben, zult u denken. Dat zal vast. Toch is het druk hebben niet de reden waarom ik wilde stoppen met het schrijven van deze column. Ik stop bewust, zodat ik extra tijd heb om mijn handen vol te hebben aan 2 kinderen. Hoewel deze keuze in de huidige, steeds meer 24/7 wordende, cultuur steeds onacceptabeler wordt.

Toen ik begon met werken als tandarts werkte ik 5 dagen per week. Daarnaast heb je als zzp’er, tandarts en mens de nodige administratie, draai je spoeddiensten, een sociaal leven, een huishouden en wil je graag gezond blijven dus sport je. Daar komt er nog eens bij dat je zo nu en dan op cursus moet of naar een congres om wel op de hoogte te blijven van de laatste ontwikkelingen. Na een jaar of 2 kwam ik tot de conclusie dat dat niet het leven was wat ik voor ogen had. De tijd dat ik thuis was, was ik of druk aan het schoonmaken of lag ik voor dood op de bank. Daarom besloot ik om terug te gaan na 4 dagen werken per week en toen onze zoon Dex werd geboren heb ik nog een stapje terug gedaan. Ik werk nu 3 lange dagen per week. Natuurlijk betekent dit we minder geld hebben om te besteden, maar dan denk ik altijd terug aan wat een patiënt ooit tegen me zei. Namelijk: “Als je werkt verkoop je je vrije tijd en het ligt er maar net aan hoeveel vrije tijd je wil verkopen.” Op dit moment kies ik er dus voor om minder vrije tijd te verkopen en daar voel ik me goed bij. Als ik collega’s om me heen hoor en zie over de hoeveelheid tijd ze besteden aan werk, moet ik soms echt op het puntje van mijn tong bijten om niemand te veroordelen. Iedereen moet zijn eigen keuzes maken in het leven.

Natuurlijk besef ik me dat als ik mijn droom van een eigen praktijk ooit wil verwezenlijken dat ik meer tijd zal moeten besteden aan werk, maar tot ik daar klaar voor ben houd ik mijn vrije tijd nog even in mijn zak. Er is niets leuker dan tandarts zijn en werken blijft leuk als het maar in balans is met de rest van je dagelijks leven.

Het gaat jullie goed.

(Lisa Vermeulen, tandarts)

Bedankt!
In mei 2011 startte Lisa Vermeulen haar maandelijkse column in de digitale nieuwsbrieven van het NTVT. Aanvankelijk als tandheelkundestudent aan het ACTA. In de columns konden we haar ervaringen in een tandheelkundekliniek in de Verenigde Staten meebeleven, haar afstuderen in maart 2014 en konden we meeleven met en glimlachen om haar eerste stappen als junior tandarts in 2 praktijken. Als zzp’ende tandarts maakte zij de afschaffing van de VAR mee en ook kwamen tariefwijzigingen en de zorgen over taakverdeling op geheel persoonlijke wijze naar voren. Ook diverse patiëntengroepen kwamen voor het voetlicht en Lisa toonde haar interesse en zorg voor zowel de gebitten van kinderen als hoogbejaarden. Ten slotte kwamen vorig jaar ook de onderwerpen zwangerschap en moederschap aan de orde. Velen zullen Lisa’s ervaringen als student, tandarts en nu werkende moeder hebben herkend.

De redactie van het NTVT bedankt Lisa van harte dat zij zich ruim 7,5 jaar, maandelijks kwetsbaar, open en eerlijk opstelde voor u als lezers. We wensen haar alle goeds en veel succes in haar verdere leven. Zowel binnen de tandheelkunde als op het persoonlijke vlak.

Lisa, mede namens alle lezers van je columns, dank voor al je inzet en openheid.

Casper P. Bots, hoofdredacteur