ACTA bestaat 35 jaar
Men kan zich tegenwoordig, in een tijd van een tandartsentekort, bijna niet meer voorstellen dat 35 jaar geleden het Academisch Centrum Tandheelkunde Amsterdam (kortweg: ACTA) als gevolg van een overschot aan collega’s is ontstaan. Immers, de 2 tandheelkundige subfaculteiten in Amsterdam moesten fuseren. Om dit, nog steeds verbazende feit, te vieren werd op 29 mei 2019 het symposium ‘Mind the gap’ gehouden in het Nieuwe de La Mar theater in Amsterdam. In een viertal voordrachten kwam een aantal aspecten over de problematiek binnen de huidige mondzorg aan de orde.
Tevens verscheen een lustrumnummer van het ACTA-faculteitsblad FACTAAL. Hierin werd op een originele manier een terugblik geboden op een aantal aspecten uit de beginperiode van het ACTA en de jaren daarna. Vooral interessant was een interview met de toenmalig minister Deetman van Onderwijs en Wetenschappen die uitlegde waarom het ACTA is ontstaan. In de periode 1980-1990 was er sprake van een groot begrotingstekort zodat de 2 kabinetten Lubbers genoodzaakt waren een strikte bezuinigingspolitiek te voeren. Het gevolg was dat ook de 5 tandheelkundige subfaculteiten in die tijd niet ontkwamen aan de noodzakelijke bezuinigingen. De oud-minister was destijds van mening dat er teveel tandartsen werden opgeleid en besloot daarom tot een grondige inkrimping van de aanwezige opleidingsmogelijkheden. Deetman legde uit dat de universiteiten toen zelf met een plan moesten komen om vast te stellen welke van de 5 subfaculteiten zouden moeten worden gesloten. Op basis van kwaliteitsbeoordelingen bleek onomstreden dat Utrecht onvoldoende scoorde en dat daarom de oudste tandheelkundefaculteit - tot veler verbazing - diende te worden gesloten.
Het symposium was kennelijk gericht op een algemeen publiek. Naast een betoog van dr. Jeroen Slot van de gemeente Amsterdam over het probleem armoede en de gevolgen daarvan voor de inwoners, kwamen weinig nieuwe aspecten over de huidige tandheelkundige zorgverlening aan de orde. De huidige visie op de parodontologische zorg werd besproken door dr. Monique Danser. Prof. dr. Egija Zaura besprak preventief tandheelkundige acties gericht op de 30.000 kinderen en hun ouders die leven op of onder het bestaansminimum in Amsterdam. Oudere collega’s in de zaal leken zich af te vragen of er, als het gaat om de preventie van cariës bij de jonge jeugd en de voorlichting daarover, sinds de jaren 1970 eigenlijk iets was veranderd. Toen werden namelijk, na de intrekking van het wetsvoorstel over de drinkwaterfluoridering in 1976, overal in Nederland en vooral ook in Amsterdam op dit gebied grote voorlichtingsacties opgezet.
Tot slot sprak de arts prof .dr. Marcel Levy zijn verbazing uit over het feit dat nog steeds veel dokters in deze tijd geen notie hebben van het feit dat veel ontstekingen in het parodontium symptomen kunnen zijn van ziekten elders in het lichaam.
(em. prof. dr. M.A.J. Eijkman, redacteur)