Amalgaam en psychische klachten

Een recent internationaal literatuuronderzoek bewijst opnieuw dat blootstelling aan kwik door het gebruik van amalgaam geassocieerd is met chronische ziekten, maar ook met depressie, angststoornissen en suïcide.

Het onderzoek, dat in december 2014 in het tijdschrift Neuroendocrinology Letters werd gepubliceerd, richtte zich allereerst op onderzoeken naar blootstelling aan kwik bij mondzorgverleners. In 2008 werden in een Noors onderzoek 41 tandartsassistenten vergeleken met 64 mensen die niet in de tandheelkunde werkten. De assistenten vertoonden significant vaker psychosomatische klachten, neurologische problemen en vermoeidheid. Ook hadden zij meer last van concentratie-, geheugen- en slaapproblemen. Uit een onderzoek onder ruim 600 tandartsen in 2012 bleek bovendien dat deze groep significant meer medicijnen kregen voorgeschreven voor neuropsychologische en neurologische aandoeningen dan niet-tandartsen. Ook bleek de blootstelling aan amalgaam van invloed op de stemming van mensen werkzaam in de tandheelkunde. Meerdere onderzoeken toonden een verband aan, zelfs op blootstellingsniveaus die nog veilig worden geacht.

Een tweede aspect van het onderzoek bestond uit de gevolgen van chronische blootstelling bij patiënten. In een groot aantal onderzoeken bleek dat de psychologische symptomen van patiënten ernstig verbeterden na verwijdering van hun amalgaamrestauraties. Bijvoorbeeld in een onderzoek onder 111 patiënten met symptomen die wezen op het chronischvermoeidheidssyndroom: 5 jaar na het verwijderen van hun amalgaamrestauraties vertoonde 76% van hen een significante verbetering in hun gezondheid. Daarnaast vonden Italiaanse onderzoekers in een post mortem-onderzoek dat bij 63% van suïcidegevallen het gebit meer dan 12 occlusale amalgaamvlakken bevatte, terwijl dat bij slechts 10% van de personen met een andere doodsoorzaak het geval was. Het kwikgehalte in de lichamen van de suïcidegevallen was 3 keer zo hoog als in de andere lichamen.

Van hoge niveaus van kwikblootstelling is bekend dat zij leiden tot ernstige gezondheidsproblemen, daarentegen zijn de gevolgen van chronische blootstelling aan een kleine hoeveelheid nog weinig onderzocht.

(Bron: Dental Tribune, 26 februari 2015)