De behandeling van kwijlen bij kinderen

Kwijlen is een groot probleem voor 10-58% van de kinderen met een aangeboren of verworven neurologische beschadiging. Een grote groep hierbinnen wordt gevormd door kinderen met een cerebrale parese, wat in Nederland bij ongeveer 1 op de 500 levendgeboren kinderen voorkomt. Kwijlen heeft veel gevolgen voor zowel kinderen als hun ouders of verzorgers, onder andere sociale isolatie, een laag zelfbeeld, riekende kleding, huidirritatie en materiële schade. Daarnaast geeft posterieur kwijlen, dat wil zeggen: het speeksel loopt over de tongbasis richting de keelholte, een verhoogd risico op luchtweginfecties en aspiratiepneumonieën.

Voor ongewenst speekselverlies bij kinderen bestaan meerdere behandelingsmogelijkheden. Maar de multifactoriële etiologie maakt de behandeling gecompliceerd en kan leiden tot teleurstellende resultaten. De behandeling moet dan ook plaatsvinden op basis van een gedegen analyse door een multidisciplinair team. Tot op heden is en botulinetoxine-injectie de meest toegepaste behandeling, maar dat heeft een voorbijgaand resultaat. Invasieve interventies, door een kno-arts, bieden een definitiever resultaat als conservatieve maatregelen falen of een kind in een leeftijdsfase komt dat er geen vooruitgang door ontwikkeling meer wordt verwacht. Chirurgische behandeling door een kno-arts kan overwogen worden als het kwijlen ondanks conservatieve behandeling persisteert en kan een definitievere oplossing bieden.

Bron: Ned Tijdschr Geneeskd. 2014;158:A7695, 12 augustus 2014