De toekomst van de student en het ‘zijden draadje’

Naast studeren, probeer ik mijn bankrekening uit de rode zone te houden. Daarom sta ik regelmatig op tandheelkundige beurzen dentale producten te verkopen. Tot voor kort werden deze beurzen druk bezocht en tussendoor snoepen van alle heerlijk hapjes was voor de beursmedewerker vrijwel onmogelijk. Geen tijd! Maar ook in de tandheelkunde is de crisis toegeslagen en een eventuele verlaging van de tarieven keert die krimp vooralsnog niet. Waar we voorheen met z’n vieren achter een kraam stonden, runnen we die nu met z’n tweeën. De standhouders vechten om de enkele bezoekers die het nog wel aandurven beurzen te bezoeken.

Deze onmiskenbare verandering maakt mij als ‘bijna klaar-tandarts’ toch lichtelijk nerveus over mijn toekomst. Kan ik straks wel een eigen praktijk starten? En, hoe zeker is mijn inkomen dan? Moet ik het jarenlange bijten op een ‘studentenhoutje’ voorlopig vervolgen met bijten op een ‘tandartsenhoutje’?

Toen het experiment met de vrije tarieven werd afgeblazen, fluisterde men om mij heen heftig over een eventuele daling van de tarieven met 30% bij herinvoering van vaste tarieven. Dat laatste heeft in ieder geval niet lang op zich laten wachten, en na de orthodontist zal de tandarts zeker volgen is mijn indruk.

Is dit nou iets om me druk over te maken, denk ik dan weer. Het salaris van een tandarts is toch nog steeds (nipt) bovenmodaal en voor de tandarts in spé zijn er nog voldoende banen. En mocht het zo zijn dat mijn collega straks een grotere auto heeft, mijn studievriendin zich een werkster kan veroorloven en ik van een minimuminkomen moet leven, dan maak ik me nog nergens druk over. Ik kan altijd nog op mijn vrije zaterdag op beurzen gaan staan en me volgooien met die lekkere hapjes zodat thuis de koelkast niet hoeft te worden aangevuld. Zo slecht heeft een tandarts het dus nog niet!

Lisa Vermeulen, student Tandheelkunde