Een nieuw jaar, met nieuwe kansen!

Al geruime tijd schrijf ik maandelijks deze column over het leven van de tandheelkundestudent. Iedere keer zoek ik daarbij naar raakvlakken met de ‘oudere’ tandarts, de pas afgestudeerde tandarts en de tandheelkundestudent. Al mijn onzekerheden, onhandigheden, mijn kijk op de tandheelkunde en mijn vorderingen tijdens de opleiding, deelde ik de afgelopen tijd met de lezers. Misschien stelde ik me hierdoor kwetsbaar of kritisch op, maar ik heb genoten van elk stukje dat ik heb geschreven. En stiekem hoopte ik natuurlijk op een glimlach op het gezicht van de lezers met mijn doelloze zelfverzonnen uitspraken, zoals: ‘Een fissuur is een fout van de natuur’ of ‘Het kan me niet scalen’.

2013 was een bewogen jaar. Als bijna afgestudeerd tandarts verwachtte ik geen verrassingen meer tegen te komen tijdens het behandelen van patiënten. Maar toch slaat de schrik af en toe nog hevig toe merk ik. Wordt het afbreken van een radix tijdens een extractie van een diep carieus gebitselement nu nog samen met mijn docent opgelost, tijdens mijn eerste weekenddienst zal ik het echt alleen moeten doen. Van een patiënt met extreme gebitslijtage die geen afdruklepel kan verdragen, waardoor een volledige gebitsprothese ook geen optie is, sla ik toch nog even dicht. En de vereiste concentratie bij de vervanging van een verbogen gegoten stiftopbouw, levert mij nog steeds vuurrode wangen op.

Maar hoe dan ook: het einde van de opleiding is in zicht en ik bekwaam me momenteel in het schrijven van ‘de sollicitatiebrief’. Op gepaste wijze vermeld ik daarin dat ik op zoek ben naar een praktijk met een traditionele tandarts. Alle pas afgestudeerde tandartsen zouden volgens mij een cursus traditionele tandheelkunde moeten volgen: amalgaamrestauraties en gegoten stiftopbouwen vervaardigen, kortom vaardigheden die ik ‘goed in de vingers wil krijgen’. Ik ben een voorstander van de moderne tandheelkunde, maar ik wil óók graag voortbouwen op ervaring. Waarom oude schoenen weggooien als je nog geen nieuwe hebt? Nee, voor mij is het duidelijk: ik wil zo snel mogelijk aan de slag als tandarts, maar graag nog even onder de vleugels van de ervaren garde.

Dus, bent u een gevestigde tandarts die ervaring graag over wil overdragen? Ik houd me aanbevolen! De lezers beloof ik dan maandelijks op de hoogte te houden van de belevenissen van een ‘junior’ tandarts.

2014, het wordt vast een goed jaar!

Lisa Vermeulen

Student Tandheelkunde