Een nieuw land, nieuwe collega’s, andere taken en een extra kliniek

Column

Soms is mijn werk als tandarts heerlijk rustig en kan ik gewoon op de automatische piloot de stappen zetten die ik gewend ben. Op de plek die ik gewend ben en met de collega’s die ik dagelijks zie. Maar soms gaat het anders. Soms is het wennen aan een volledig nieuwe situatie. Daar zit ik op dit moment middenin.

Eind augustus voeren we met ons schip naar een nieuw land: Sierra Leone. We liggen in de haven van Freetown, een prachtige stad. Vanaf het dek zie ik groene bergen met overal gekleurde huisjes. Behalve deze schoonheid, is Sierra Leone ook een van de armste landen van de wereld, met in totaal maar 15 tandartsen op 7 miljoen mensen.

Een nieuw land betekend ook nieuwe vertalers en lokale medewerkers voor onze kliniek. Zij weten nog van ‘niks’ en leren nu hoe alles eraan toe gaat in een tandartspraktijk. Administratie, sterilisatie, assistentie en de juiste vertaling van onze terminologie. Daarnaast is de grootste verandering deze week: een nieuwe collega-tandarts. We gaan namelijk de capaciteit van de mondzorg op het schip verdubbelen. Er is een container onderweg met daarin een complete tandartspraktijk. Deze komt op het land te staan, gelijk naast ons schip, vlak bij de looptrap. Om deze te kunnen inrichten en startklaar te maken heb ik hulp nodig bij de dagelijkse behandeling van onze patiënten. 

Mijn nieuwe collega heet Salematou en ze komt uit Guinee. Ze heeft daar de volledig theoretische tandartsopleiding gedaan. Daarna heeft ze via onze organisatie Mercy Ships een postgraduate training in patiëntbehandeling gehad van 2 jaar. Nu heeft ze Engels gestudeerd en komt ze 3 maanden bij mij werken voor werkervaring en extra begeleiding.

Deze week begon Salematou met inwerken: alles wat ik doe liet ik zien, benoemde ik en legde ik uit. Daarna begon ze met het overnemen van controles en sinds gisteren doet ze af en toe een behandeling. Ze is dapper aan het werk en ik zie haar af en toe worstelen met dezelfde dingen als waar ik het in mijn eerste 1-2 jaar als tandarts moeilijk mee had.

Voor mij betekent het inwerken van een collega: een stapje terug doen, de controle loslaten, het kunnen verdragen dat de communicatie en behandelingen anders gaan dan ik gewend ben. Constant afwegen van in hoeverre check ik alles, loop ik alles na of wacht ik op vragen van haar kant? En me meer focussen op de managementtaken die komen kijken bij de verdubbeling van de praktijk.

Oftewel, het voelt voor mij als een nieuwe werkplek, nieuwe taken, met andere collega’s in een nieuw land. Ik heb daarover altijd gemengde gevoelens want mijn perfectionistische kant heeft het moeilijk… Die zou het liefst alles zelf en hetzelfde willen doen, op een bekende plek met vertrouwde collega’s. Maar aan de andere kant hou ik ook van de creativiteit die deze situatie vraagt, de spanning van het niet precies weten hoe het gaat lopen. Het leren van nieuwe dingen door alle veranderingen. Ik besef me dat dagelijks heel veel tandartsen en tandartspraktijken in zo’n fase zitten met uitbreidingen en nieuwe collega’s. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de zon.

PS: We zoeken voor beide ziekenhuisschepen van Mercy Ships nog mensen die graag een langere tijd (1 jaar of meer) als tandarts-vrijwilliger zouden willen komen werken. Lijkt dit je wat? Neem contact op met het kantoor van Mercy Ships in Nederland.

Marijke Westerduin

(Beeld: Mercy Ships)

Marijke Westerduin, tandarts en vrijwilliger bij Mercy Ships, schrijft elke maand een column voor het NTVT. Marijke is in 2007 afgestudeerd als tandarts aan het Radboudumc. Daarna heeft zij als tandarts in de algemene praktijk en in een kindertandheelkundige kliniek gewerkt. Marijke heeft 7 jaar als docent gewerkt aan de opleiding tandheelkunde van het Radboudumc. In het verleden heeft ze ook korte periodes gewerkt als tandarts in Togo, Zambia en Guinee. Momenteel is ze voor het derde jaar aan het werk als Lead Dentist in West-Afrika, vanaf een ziekenhuisschip van Mercy Ships. Marijke zal daar werken aan haar droom: de toegang tot mondzorg in West-Afrika verbeteren. Dit doet ze ook door middel van haar stichting: Stichting Improve. Ze neemt jullie in haar columns mee in wat zij meemaakt en wat haar gedachten daarbij zijn.

Naar alle columns