Elektronisch voorschrijven verhoogt medicatieveiligheid

Op 1 januari 2014 trad de KNMG-richtlijn ‘Elektronisch voorschrijven’ in werking, waardoor artsen alleen nog elektronisch medicatie mogen voorschrijven. Deze elektronische voorschrijfsystemen moeten de arts op het moment van voorschrijven attenderen op mogelijke problemen, bijvoorbeeld ongewenste combinaties van medicijnen of de melding dat een patiënt een bijkomende ziekte heeft waarvoor een medicijn wordt afgeraden. De huidige elektronische voorschrijfsystemen en apotheeksystemen zorgen echter voor veel irrelevante meldingen, omdat deze systemen niet alle gegevens gebruiken die noodzakelijk zijn om een relevante melding voor de arts of apotheker te genereren.

In een promotieonderzoek richtte Pieter J. Helmons richtte zich op de effecten van IT-toepassingen voor de kwaliteit van het voorschrijven en toedienen van medicatie in het ziekenhuis. Hieruit blijkt dat systemen die laboratorium-, demografische en medicatiegegevens van de patiënt aan elkaar koppelen via klinische beslisregels essentieel zijn om de juiste informatie aan de behandelaar te presenteren. Dit maakt een nieuwe en efficiëntere manier van medicatiebewaking mogelijk.

In Amerikaanse ziekenhuizen wordt de juiste toediening van medicatie vooral ondersteund door het scannen van barcodes op medicatie. Helmons onderzocht het effect hiervan op medicatie-toedienfouten. Hij vond een grote reductie hiervan op de verpleegafdeling, maar geen effect op de Intensive Care-afdeling was. De barcodering bleek wel het aantal verkeerd gevulde medicijnen in een geneesmiddeluitgifteapparaat met bijna 80% te verminderen. Helmons concludeert echter dat barcodering niet een 'one-size-fits-all' oplossing is voor medicatie-toedienfouten. Elektronisch voorschrijven van medicatie is een essentiële voorwaarde bij de implementatie van technologieën om de medicatieveiligheid verhogen.

(Bron: Rijksuniversiteit Groningen, 2 april 2014)