Extremere malocclusie beïnvloedt het bespelen van blaasinstrumenten

Nederlandse onderzoekers van het Academisch Centrum Tandheelkunde Amsterdam (ACTA) deden een systematisch literatuuronderzoek naar de relatie tussen malocclusie en het spelen van blaasinstrumenten.  Hieruit bleek dat het zeer aannemelijk is dat de stand van de gebitselementen en de manier waarop blaasinstrumenten aan de mond worden gezet, met als doel zuiver en goed te blazen, een relatie vertonen. Vrij duidelijk was dat als het gaat om een Klasse 1-relatie zonder malocclusie men ieder blaasinstrument zonder problemen kan bespelen. Maar hoe extremer de malocclusie des te lastiger het bleek te zijn een goede embouchure (de actie van de lippen die nodig is om een blaasinstrument te bespelen) te krijgen.

De onderzoekers wijzen er wel op dat de bewijskracht gering is, omdat van de 54 verzamelde artikelen uit de databases van PubMed, Cochrane en Embase slechts 2 artikelen voldeden aan de inclusiecriteria. Dit aantal kon na een verdere zoekopdracht in orthodontische tijdschriften en Google Scholar worden aangevuld met nog 2 artikelen.Vanwege de heterogeniteit van de uitkomstvariabelen kon er geen meta-analyse plaatsvinden, maar moesten de onderzoekers een beschrijvende analyse toepassen.

(Bron: Journal of Orafacial Orthopedics, 12 maart 2018)