Het nieuwe gezicht

Een paar weken geleden zag ik een vrouw met heftige pijnklachten. Ze kwam binnen met een 20 jaar oude bovenprothese, die bij haar laatste tandartsbezoek was geplaatst, en 5 restanten van wat ooit gebitselementen waren geweest. Twee daarvan moesten direct worden geëxtraheerd.

De patiënte vertelde dat ze door extreme angst in geen jaren bij de tandarts was geweest en dat ze als een blok tegen de behandeling opzag.

Ik probeerde een kalme omgeving voor de vrouw te creëren en toen ze er klaar voor was gaf ik haar een anesthesie-injectie. De extractie was eigenlijk te vergelijken met toen ik mijn eigen melktand aan een touwtje knoopte en aan de klink van een kastdeur, en die met een klap dichtgooide. Maar mijn patiënte stond stijf van de spanning en na de extractie begon ze te trillen als een vogel die zijn vleugels wild tegen de wind inslaat. Bibberend en bevend gaf ze aan dat ze een oplossing wilde voor haar mondproblemen en ik schetste de enige optie: een nieuwe gebitsprothese in de bovenkaak en een immediaatprothese in de onderkaak. Ze stemde in met het plan.

De volgende zittingen nam ik afdrukken, koos de juiste vorm en kleur van de gebitsprotheses, bepaalde de beethoogte en uiteindelijk was daar het grote passen. Ik plaatste de gebitsprotheses in de mond van de patiënt, en ze zag gelijk dat ik me doodschrok.

Ik beken: één van mijn zwakkere kanten is dat ik op grote schrikmomenten in de lach schiet. In no time hadden we allebei de slappe lach. Naar adem happend kon ik eindelijk uitbrengen dat ik nog nooit iemand zo’n ander gezicht had zien krijgen en zoveel mooier dat ik ervan schrok. Ik gaf de vrouw een spiegel en ze kon haar geluk niet op. Na een paar kleine aanpassingen haalde ik haar man uit de wachtkamer en waarschuwde hem alvast. Daar zat mijn patiënte, apetrots, en ze leek wel 20 jaar jonger. En hij, hij was zó trots op zijn dappere vrouw.

Ik heb een mooi vak gekozen vind ik.

Lisa Vermeulen

Student Tandheelkunde