Hoe ik een tongpiercing verwijderde...
Een lastig onderwerp in de tandheelkunde vind ik altijd piercings rondom het mondgebied. Piercings zijn slecht voor de gebitselementen en de omliggende weefsels, dat weet vrijwel iedere mondzorgverlener, maar overtuig een patiënt maar eens om de piercing te verwijderen. Dat is nog niet zo gemakkelijk en dat kan ik uit eigen, zeer persoonlijke ervaring vertellen.
Toen ik mijn man ontmoette droeg hij al jarenlang een tongpiercing waar ik me groen en geel aan ergerde. Op het moment dat er een stukje glazuur van zijn gebitselement 11 afbrak, verwachtte ik hem te kunnen overtuigen de piercing, die de oorzaak was, te verwijderen. Maar eigenwijs als hij is, was hij ervan overtuigd dat de piercing niet de oorzaak was en trok mijn deskundige diagnose, na 6 jaar tandheelkunde studeren, in twijfel. Deze slag had ik helaas verloren en de piercing bleef waar hij de afgelopen jaren had gezeten.
Een tweede kans om hem te overtuigen kwam toen een van mijn assistenten klachten kreeg aan gebitselement 41, dat avitaal bleek te zijn geworden dankzij constante trauma van haar tongpiercing. Uitgebreid vertelde ik mijn lief over de endodontische behandeling die bij de assistent moest worden uitgevoerd, over de recessie die tevens linguaal van het gebitselement was ontstaan en over de matige prognose die het gebitselement had gekregen. Aanvullend vertelde ik hem hoe moeilijk het is om op deze positie een implantaat te plaatsen en dat zo’n situatie iets is dat je toch echt niet wil. Zijn antwoord was dat zijn piercing meer naar achteren was geplaatst, waardoor deze tanden onder in het front nooit kon raken. Kortom, dit zou bij hem nooit gebeuren. Ik heb hem nog geprobeerd uit te leggen dat mijn tandartshart pijn doet als hij zijn tong naar mij uitsteekt, ik heb gesmeekt, werkelijk alles geprobeerd, maar niets mocht baten. Ik had nog steeds een vriend met een tongpiercing.
Afgelopen jaar zijn wij in het huwelijksbootje gestapt. Het was een prachtige, warme dag in oktober en nadat wij elkaar het ja-woord gaven, mochten we achter de getuigen plaatsnemen terwijl zij de huwelijksakte ondertekenden. Gekleed in mijn kanten trouwjurk keek ik mijn man breed glimlachend aan, waarna hij zijn tong zónder piercing naar me uit stak. Mijn mond viel open van verbazing waarna ik vervolgens een vreugdesprongetje maakte. Eindelijk was dat ‘ding’ eruit! Er was een ring voor nodig om de tongpiercing te laten verwijderen! Dit kun je natuurlijk niet bij iedere patiënt met mondpiercing doen, maar bij deze man heb ik het er graag voor over gehad!
Lisa Vermeulen, tandarts