Hoe tevreden zijn wij in Nederland?

Column

Eerlijk gezegd spreek ik meestal niet met kennissen of patiënten over politieke kwesties. Toch wil ik er deze keer een column aan wijden, want ik kan er niet omheen. Sinds een half jaar woon ik met mijn gezin op een ziekenhuisschip in de haven van Freetown in Sierra Leone en onlangs was er tegelijktijdig zowel hier in Sierra Leone als in Nederland politieke onrust.

In dezelfde week als de verkiezingen in Nederland was er hier een politieke aanval op de huidige regering. Zondagochtend 26 november werd in Freetown een wapenarsenaal aangevallen en daarna werd de gevangenis onder vuur genomen. Bijna alle 2.000 gevangenen werden bevrijd, waaronder een heel aantal politieke gevangenen. De gevangenis is op zo’n 3 kilometer van ons schip vandaan en ik vond het een vreemd idee dat deze 2.000 gevangenen zich hier in de buurt verstopt kunnen hebben. Voor 24 uur werd het hele land op slot gedaan. Daarna ging er een avondklok in die tot op de dag van vandaag nog steeds geldt. Ook zijn er in de hele stad checkpoints. Als je daar met een bus of volle auto aankomt, moet iedereen uitstappen en gecontroleerd worden.

Als ik aan mijn Sierra Leoonse collega’s vraag wat de reden van de opstand is dan vertellen ze me dat ze het begrijpen: het is een protest vanwege de ontevredenheid met de huidige regering. Dat gevoel van ontevredenheid snap ik ook goed als ik naar de levensomstandigheden hier kijk. Op anderhalve kilometer van onze cabin waar ik nu zit te typen, ligt een grote vuilnisbelt waarop kinderen tussen de varkens zoeken naar eten of waardevolle spullen. Zodra wij naar buiten gaan klampen mensen ons aan, met allerlei gezondheidsproblemen. Ze willen graag geholpen worden in ons ziekenhuis, maar helaas hebben wij geen plaatsen meer over. Als ik het jaarinkomen in Sierra Leone vergelijk met die in Nederland dan zijn de verschillen schrikbarend en deze zijn alleen maar groter geworden de afgelopen 30 jaar.

(Foto: Marianne van der Spijk, 2023)

Tegelijkertijd kwam de uitslag van de Nederlandse verkiezingen en die vond ik vrij schokkend. Volgens 2 Leidse onderzoekers zijn 54 zetels naar andere partijen in plaats van de gevestigde gegaan. Bij de vorige verkiezingen bleek uit onderzoek dat de stem van mensen op een niet-gevestigde partij voornamelijk uit ontevredenheid voortkwam. Ik vind dat interessant: vanuit hier gezien is Nederland zo’n geweldig mooi land, hoe kunnen zoveel mensen dan ontevreden zijn met de aansturing hiervan? Als ik met medevrijwilligers spreek, die uit allerlei landen uit de wereld komen, dan zie ik dat het bij ons in Nederland praktischer, menslievender en vooral beter geregeld is. Wie weet, omdat het zo goed gaat, gaan mensen (gesteund door de mediaplatforms) wel juist letten op die paar dingen die niet goed lopen?

Ik vind het typisch dat zowel in mijn eigen Nederland, als hier in Sierra Leone misschien wel net zoveel mensen ontevreden zijn. Het lijkt erop dat tevredenheid niet per se met levensomstandigheden te maken heeft.

Ook ik kan kijken naar ‘mijn ‘tandartspraktijk met zijn 2 stoelen en 6 medewerkers’ en kan heel veel punten aanwijzen die verbeterd zouden moeten worden. Met een deel hiervan moet ik zelf aan de slag, een ander deel ligt buiten mijn bereik en die geven me een machteloos gevoel. Hoe meer ik hierop let, hoe zwaarder ik het dagelijks werk ervaar. Dan overweeg ik soms zelfs de handdoek in de ring te gooien. Pas als ik uitzoom en me bedenk wat er allemaal wel goed gaat, kan ik weer rustig worden en plezier vinden in mijn werk. Ik hoop dat door het lezen van deze column meer mensen (lees tandartsen) even uitzoomen en kunnen kijken naar alles wat er goed gaat. Zoals Spakespeare zei: “Onze tevredenheid is ons beste bezit”.

Marijke Westerduin

(Beeld: Marianne van der Spijk, 2023)

Marijke Westerduin, tandarts en vrijwilliger bij Mercy Ships, zal de komende periode elke maand een column schrijven voor het NTVT. Marijke is in 2007 afgestudeerd als tandarts aan het Radboudumc. Daarna heeft zij als tandarts in de algemene praktijk en in een kindertandheelkundige kliniek gewerkt. Daarnaast heeft Marijke ook 7 jaar als docent gewerkt aan de opleiding tandheelkunde van het Radboudumc. In het verleden heeft ze, via Mercy Ships, 7 maanden als tandarts gewerkt in Togo en kortstondig in Zambia en Guinee. Momenteel is ze voor een periode van 2 jaar aan het werk als Lead Dentist in West-Afrika, vanaf een ziekenhuisschip van Mercy Ships. Marijke zal daar werken aan haar droom: de toegang tot mondzorg in West-Afrika verbeteren. Dit doet ze ook door middel van haar stichting: Stichting Improve. Ze neemt jullie de komende maanden graag mee in wat zij meemaakt en wat haar gedachten daarbij zijn.
Op 16 mei 2022 verscheen een podcast over 'Mondzorg over grenzen' waarbij Marijke te gast was.

Naar alle columns