Hypothyreoïdie na operatie strottenhoofdkanker
Een te traag werkende schildklier (hypothyreoïdie) is een veelvoorkomende bijwerking na behandeling van strottenhoofdkanker. Toch missen artsen meer dan een kwart van deze bijwerkingen, terwijl een bloedtest al de nodige informatie geeft. Er ontbreekt een gedetailleerde richtlijn ten aanzien van screening. Deze bevindingen volgen uit het promotieonder van Annalisa Lo Galbo.
Op 22 oktober 2014 promoveerde zij op haar proefschrift ‘Hypothyroidism after treatment of laryngeal or hypopharyngeal carcinoma’ aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
Strottenhoofdkanker is een zeldzame aandoening waarbij roken en overmatig gebruik van alcohol een rol spelen. De voornaamste symptomen zijn heesheid en slikklachten. Behandeling bestaat uit een operatie, radiotherapie of chemotherapie, of een combinatie van die behandelingen.
De behandeling van strottenhoofdkanker kan gepaard gaan met diverse bijwerkingen zoals slik- en spraakproblemen. De klachten die kunnen optreden als gevolg van hypothyreoïdie - bijvoorbeeld vermoeidheid - worden onterecht toegeschreven aan de behandeling van strottenhoofdkanker en worden niet altijd opgemerkt.
In haar proefschrift behandelt Lo Galbo diverse onderzoeken die risicofactoren identificeren. Ook is onderzocht welke symptomen als gevolg van hypothyreoïdie optreden en of substitutie-hormoon hierop verbetering geven. Een uniform beleid voor het testen van schildklierfuncties in Nederland werd in haar onderzoek niet gevonden.
Lo Galbo concludeert dat hypothyreoïdie veel voorkomt (47,4%) en dat 8 van de 10 patiënten hypothyreoïdie ontwikkelt binnen het eerste jaar na behandeling. Combinatiebehandeling van chirurgie en radiotherapie geeft een verhoogde kans op hypothyreoïdie. Gebaseerd op het onderzoek wordt een screeningsschema aanbevolen: elke 3 maanden in het eerste jaar, elke 6 maanden in het tweede jaar, en daarna jaarlijks. Ook pleit de promovenda voor de ontwikkeling van specifieke vragenlijsten gericht op de symptomen.
Bron: VUmc, 22 oktober 2014