Ik klik, ik lees, en mijn tenen krommen zich verschrikkelijk!

Net als veel van mijn leeftijdgenoten ben ik er dagdagelijks druk mee om zo gezond mogelijk te leven. Ik ga regelmatig naar de sportschool, ik eet gezond en – helemaal in navolging van de trend - zo biologisch en organisch mogelijk. Via de sociale media laat ik me raden met allerlei tips and tricks. Ik ben een naïeveling op dit gebied en ik geloof (bijna) alles wat er wordt geschreven. Ik eet braaf eiwitrijke producten voor de krachtige spieropbouw, slik een vitamine B-complex voor een vitale hormonenhuishouding en neem voldoende magnesium tot me om de belofte van een groot energiebehoud.

Artikelen die als leidmotief hebben ‘Nature cures, not medicine’, vind ik als zorgverlener interessant, tót er iets overtandheelkunde wordt beweerd. De grootst mogelijke onzin heb ik al voorbij zien komen en de commentaren zijn vaak nóg onzinniger. Een voorbeeld: er wordt een hele trits afbeeldingen getoond van gebitselementen die zwaar gecaviteerd zijn, met direct ernaast een serie van diezelfde gebitselementen, maar nu in een stralende en perfecte conditie. Hier is een wonder gebeurd: zonder ingrijpen van een tandarts lijkt volledige genezing opgetreden! Het recept wordt erbij gegeven: ‘een dieet zonder fytinezuur en suiker, en de mond iedere dag spoelen met kokosolie’. Binnen de kortste keren is het gebit weer zo goed als nieuw!

Onderaan de website staan nog links naar een doe-het-zelf-recept voor fluoride-vrije tandpasta en naar een artikel waarom wortelkanaalbehandelingen een mens ziek zouden maken. Ik klik, ik lees, en mijn tenen krommen zich verschrikkelijk! Wat een onzin! Ik brand van verlangen om er een lijst met links naar wetenschappelijk verantwoorde artikelen onder te plaatsen. Hier ga ik eens goed voor zitten en ik neem een slok van mijn dagelijkse glas bietensap, want dat is goed voor een fris glimmende huid zeggen ze op internet. Het proberen waard toch? Morgen kijk ik ook nog wel even naar die pillen waardoor haar sneller zou groeien en dikker zou worden. Nu eerst een vlammend betoog schrijven over al die onwaarheden op het internet, en dan beperk ik me nog maar tot mijn vakgebied!

Een uur later rij ik langs het tankstation. Bij het afrekenen zie ik een interessant pak snoepjes liggen waardoor ik mijn tanden niet meer zou hoeven poetsen. Ze geven inderdaad een frisse, schijnbaar schone smaak in de mond en ze zijn echt lekker. Of het werkt? Ik weet het niet. “Hoe meer je weet, hoe minder je weet”, Socrates zei het al.

Lisa Vermeulen, tandarts