In memoriam prof. dr. Geert Boering
Na een kort ziekbed is op 6 juni 2015 professor Geert Boering overleden. Boering groeide op in Norg als zoon van de dorpssmid. Zijn vader had nog de klassieke manier van opleiden gevolgd: leerling, gezel, meester. Zijn moeder werkte bij een rijke familie in Norg. De levenslessen van zijn moeder en de liefde voor zijn vak van zijn vader, stonden aan de basis van zijn latere functioneren als kaakchirurg en hoogleraar. Vanuit het Drentse platteland is Boering op eigen kracht professor geworden: een zeer getalenteerd docent en bekwaam onderzoeker, creatief, veeleisend en streng, maar bovenal met een goed oog voor en een goede stimulator van talent. Hij stond aan de wieg van zowel de opleiding tandheelkunde als de specialistenopleiding in Groningen. Veel tandartsen en kaakchirurgen, werkzaam door het hele land, zijn door hem opgeleid. Ze zullen vrijwel zonder uitzondering met veel respect en waardering aan hem terugdenken.
In 1961 werd Boering benoemd tot hoofd van de afdeling Mondziekten en Kaakchirurgie van het toenmalige Academisch Ziekenhuis Groningen (AZG) en in 1966 volgde zijn benoeming tot hoogleraar in dit vakgebied aan de Rijksuniversiteit Groningen. Deze functie heeft hij bekleed tot zijn emeritaat in 1994. In 1966 promoveerde hij op het proefschrift ‘Arthrosis deformans’, een onderzoek naar slijtage en pijn van het kaakgewricht. Hij was zijn tijd vooruit en was een pionier op het gebied van de kaakgewrichtsaandoeningen. Zijn onderzoek heeft de kliniek in Groningen onder meer als de kaakgewrichtskliniek op de wereldkaart gezet. Het bracht Boering zijn wetenschappelijke statuur, niet alleen in Nederland, maar vooral ook internationaal. Zijn ruim 500 pagina’s tellende – in het Nederlands geschreven – proefschrift werd door hem in 1994, na zijn pensionering, in het Engels vertaald en opnieuw uitgegeven. Tot op de dag van vandaag wordt zijn werk nog met enige regelmaat in de literatuur geciteerd.
Naast het wetenschappelijk onderzoek had vooral het onderwijs aan studenten tandheelkunde en specialisten in opleiding tot kaakchirurg zijn grote belangstelling. Deze belangstelling komt ook tot uiting in de diverse Nederlandstalige studieboeken die hij schreef voor de opleiding Tandheelkunde. Vele tandartsen hebben dankbaar gebruik gemaakt van de kennis die hij zo overdroeg.
Boering genoot ervan om over vele kaakchirurgische onderwerpen te vertellen en te doceren op alle podia die hem werden geboden: van de tandartsenkring in de provincie tot op de wereldpodia van ons vakgebied. Fameus waren zijn ezelsbruggetjes om het studeren te vergemakkelijken. Zijn meest bekende over zwellingen in het aangezicht, OCNOTA (Ontstekingen, Cysten, Neoplasmata, Obstructies, Traumata, Aangeboren afwijkingen), zullen velen nog kunnen dromen.
Geert Boering was de pater familias van de Groningse kaakchirurgische kliniek. Hij verwachtte betrokkenheid en hij verwachtte een onvoorwaardelijke inzet. Maar daarbij zorgde hij wel voor het persoonlijke en oprechte contact met zijn medewerkers, zonder aanzien des persoons. De tuinfeesten bij huize Boering zijn legendarisch voor velen van ons geweest.
Boering was er trots op dat 9 door hem opgeleide kaakchirurgen het tot professor hadden geschopt, dat velen onder zijn supervisie waren gepromoveerd of anderszins het vakgebied verder hadden gebracht.
Als het nodig was stak hij voor zijn pupillen, de door hem opgeleide tandartsen en kaakchirurgen, belangeloos zijn nek uit, om bijvoorbeeld te zorgen dat er ondanks de vermeende arbeidsmarktmalaise eind jaren tachtig van de vorige eeuw, toch nieuwe mensen werden opgeleid. Hij kreeg soms forse tegenwind van de lokale of landelijke bestuurders, maar wist altijd weer door zijn kennis en overtuigingskracht zijn visie gerealiseerd te krijgen. Een juiste visie, zoals later vaak bleek. Bovendien zorgde hij ervoor dat hij niet brouilleerde, daar was hij professioneel genoeg voor.
Bij zijn afscheid als hoofd van de afdeling mondziekten en kaakchirurgie in 1994 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
Ook als emeritus hoogleraar bleef hij met belangstelling de ontwikkelingen in de tandartsenopleiding volgen en stimuleerde hij de studenten wetenschappelijk actief te zijn door de Boeringprijs in te stellen, die jaarlijks voor de beste masterscriptie wordt uitgereikt. Hij reikte deze prijs ieder jaar persoonlijk uit.
Boering heeft zich ook ervoor ingespannen om de traditie van Portrettengalerij van de Rijksuniversiteit Groningen in ere te herstellen. Hij vond het onbegrijpelijk dat de RUG geen ruimte meer bood aan hoogleraren om na hun emeritaat een geschilderd portret op te kunnen hangen in de faculteits- of senaatskamer. In zijn ogen een gemiste kans van het moderne bestuur. Als kunstliefhebber voorzag hij het verdwijnen van de diversiteit en bovenal het verdwijnen van talenten in de portretschilderkunst. Op zijn kenmerkende en aanhoudende wijze heeft hij ervoor zorg gedragen dat de tegenwind van de universiteitsbestuurders luwde, zodat nu, na 20 jaar, de RUG een hoogwaardige hedendaagse collectie portretkunst bezit. Dit is landelijk niet onopgemerkt gebleven. In 2011 ontving hij de prestigieuze Sacha Tanja-penning voor zijn inspanning.
Niet alleen beroepshalve, maar ook maatschappelijk laat Boering heel veel na. Voor de inwoners van Noorddijk in Groningen, waar hij samen met zijn echtgenote Tine sinds 1963 met veel plezier woonde, waren zij ‘noabers’, buren in de meest brede zin van het woord. Mede dankzij Boering is het karakter van het dorp bewaard gebleven. Samen met een aantal bewoners schreef hij de nota ‘Een wijde blik verruimt de geest’, een leidraad voor de bestuurders van de gemeente Groningen om het open karakter van het dorp te borgen.
Naast de passie voor zijn werk, genoot hij van de natuur, en in het bijzonder van het kweken en in stand houden van hortensia’s. Zo heeft hij in 2004 bijdragen geleverd aan het Engelstalige boek “Encyclopedia of hydrangeas”.
Als je dichter bij Boering mocht komen te staan, konden geheel andere eigenschappen van hem worden ontdekt: zijn twijfelen, de moeite om keuzes te maken, de keuzes die het leven voor een mens maakt, ook voor hem. Tegelijkertijd zorgde deze tegenstelling en twijfel ook voor aanwakkering van zijn onbegrensde nieuwsgierigheid voor het onbekende, en vooral dàt te onderzoeken.
Professor Geert Boering heeft veel aan de tandheelkundige professie overgedragen, veel voor ons achtergelaten, en ook veel kennis en gedachten voor eenieder van ons nagelaten om mee verder te gaan. Wij hebben in hem een markante persoonlijkheid verloren, en een pionier op het vakgebied van de tandheelkunde en kaakchirurgie. Een tijdperk is afgesloten.
Wij wensen zijn echtgenote veel sterkte bij het accepteren van dit verlies.
(F.K.L. Spijkervet)