Kauwfunctie herstelt goed na behandeling orale tumor

Na een behandeling van een tumor in de mondholte is de kauwfunctie van patiënten ernstig verslechterd, maar 5 jaar na de behandeling kan deze goed herstellen. De mate van verbetering na dentale rehabilitatie wordt voornamelijk beïnvloed door het aantal occlusale eenheden, tongfunctie en bijtkracht. Dit blijkt uit het promotieonderzoek van Reilly de Groot, die zich richtte op de kauwfunctie na de behandeling van mondkanker.

Naast de kauwfunctie keek De Groot ook naar de tongfuncties (kracht, mobiliteit, tactiele en thermale sensibiliteit). Op de tongkracht na waren deze eveneens ernstig aangedaan door de behandeling. De aangedane tongfuncties bleken na 5 jaar niet significant hersteld te zijn. De Groot toonde met zijn onderzoek aan dat het aantal occlusale eenheden, het type gebitsprothese, het meetmoment, de maximale bijtkracht, de tumorlocatie, tongkracht en tactiele en thermale sensibiliteit invloed hebben op de kauwfunctie. Het effect van tong- en bijtkracht op het kauwvermogen werden beïnvloed door het type gebitsprothese. Bij tongkracht speelde eveneens het aantal occluderende paren een rol. In het algemeen kan volgens De Groot worden gesteld dat een betere dentale status ervoor zorgt dat de kauwfunctie minder afhankelijk wordt van de tongfuncties. De Groot concludeert dat het bij rehabilitatie van belang is in kaart te brengen welke mondfuncties nog meer zijn aangedaan door de kankerbehandeling.

Op 3 september 2019 promoveerde Reilly J. de Groot aan de Universiteit Utrecht op zijn proefschrift ‘Masticatory function in patients treated for oral cancer’. Promotoren waren prof. dr. A.J.W.P. Rosenberg en prof. dr. M.A.W. Merkx. Copromotor was dr. C.M. Speksnijder.