Lustrumcongres NVvE ‘Het endo circus’

Op 11 november 2017 vond het lustrumcongres ‘Het endo circus’ van de Nederlandse Vereniging voor Endodontologie plaats in Theater Amsterdam. De naam van het feestelijke congres verwijst naar de nieuwe trucs en kunsten die zich in de endodontie in snel tempo opvolgen. Deelnemers werden verwelkomd door vrolijk uitgedoste circusartiesten en de zaal was omgetoverd tot een heuse circuspiste.

Het programma startte met 3 korte lezingen van sponsoren die de voordelen van hun vijlen lieten zien. Aansluitend had Andreas Braun de opdracht om deze lezingen in een kritisch daglicht te plaatsen. Hij benadrukte dat het prepareren van het wortelkanaal noodzakelijk is om het te kunnen reinigen. Het is een onderdeel van de ketting die de wortelkanaalbehandeling verbeeldt met liefst zo weinig mogelijk zwakke schakels. Volgens Braun laat de ontwikkeling van de vijlen in de afgelopen decennia zien dat er constant wordt gesleuteld aan de vorm, de samenstelling van het materiaal en aan de beweging. Deze ontwikkelingen moeten zorgen dat er zo min mogelijk problemen bij de vormgeving ontstaan.

Daarna was het opnieuw tijd voor 3 gesponsorde voordrachten, nu met de nadruk op de sealer. In haar goede, enthousiaste voordracht gaf Dieuwertje de Groot-Kuin hierop haar op wetenschappelijke publicaties gebaseerde kritiek. Vragen als “Waarom obtureren we?” en “Waarom een sealer?” konden worden beantwoord met “We proberen alles om bacteriën tegen te houden”. De vragen over de eigenschappen van een sealer bleken minder eenvoudig te beantwoorden. Veel sealers hebben een MTA-label, maar per sealer verschilt de samenstelling vaak een klein beetje en daarom zijn de eigenschappen vaak onduidelijk. Wat wel over biokeramische sealers kon worden gezegd is dat ze aanvankelijk cytotoxisch zijn door een hoge pH, dat antibacteriële eigenschappen afhangen van de omstandigheden en dat de bioactiviteit van dergelijke sealers afhankelijk is van het aanbod van fosfaat. Bovendien is een biokeramische sealer gevoelig voor verkleuring door bismutoxide (röntgencontrastmiddel) dat reageert met hypochloriet dat daardoor zwart wordt. Een echt nadeel van deze sealers is dat ze oplosbaar zijn, waardoor bacteriën weer een kans krijgen. Kortom, er zijn misschien nog te veel onduidelijkheden om over te stappen op de nieuwe biokeramische sealer.

Na de lunch sprak professor Donald Nixdorf uit Minnesota over Persistent Dentoalveolar Pain disorder (PDAP) en de differentiële diagnostiek. Pijn van niet-endodontische oorsprong. Het is goed om verder te kijken dan de endodontische behandeling wanneer 6 maanden na de wortelkanaalbehandeling nog steeds sprake is van pijn. De pijn lijkt op pijn van endodontische oorsprong, maar is dat soms niet. Een goede diagnose stellen bij PDAP blijft moeilijk.

Als afsluiting van het congres dag werden in een heuse boksring 3 gevechten (battles) gehouden, waarbij de sprekers de winst van het gevecht om de waarheid naar zich toe probeerden te trekken.

De eerste battle, tussen Fenneke Dommering en Jenneke de Jong, betrof het wel of niet behandelen van een door toeval ontdekte radiolucentie. Verschillende situaties met een niet-pijnlijke parodontitis apicalis kwamen voorbij en de argumenten voor het wel of niet uitvoeren van de wortelkanaalbehandeling werden besproken.

Het tweede gevecht tussen Carlos Aznar Portoles en Roberto Cristescu ging over het wel of niet minimaal invasief openen. Dit was een echte battle: er is geen goed of fout door gebrek aan wetenschappelijke onderbouwing. Deze battle zorgde ervoor dat iedereen weer kritisch gaat nadenken over een endodontische opening.

In het laatste gevecht waren Michiel de Cleen en Marga Ree de opponenten. Het ging om de keuze bij een persisterende parodontitis apicalis: een revisie van de wortelkanaalbehandeling of apicale chirurgie? De opponenten waren het eigenlijk volledig met elkaar eens, maar ze toonden met tot verbeelding sprekende casuïstiek hoe de keuze wordt gebaseerd op 4 pijlers: de kennis uit de literatuur, klinische en röntgenologische bevindingen, de kennis en kunde van de behandelaar en niet in de laatste plaats de wens van de patiënt.

(M.L. Siers)