Onder de loep! Anna Louropoulou

Anna Louropoulou is promovenda aan het Academisch Centrum Tandheelkunde Amsterdam en doet sinds 2011 onderzoek bij de afdeling Parodontologie. Promotor van haar onderzoek is prof. dr. G.A. van der Weijden. De redactie van het Nederlands Tijdschrift voor Tandheelkunde stelde 8 vragen over het onderzoek.

Wat onderzoek je?

Ik onderzoek hoe een implantaatoppervlak effectief kan worden gereinigd. In de nazorg voor implantaten en in de behandeling van peri-implantaire infecties is dit een belangrijk item om de gezondheid van de peri-implantaire weefsels te handhaven of te herstellen. Het verwijderen van de biofilm kan met behulp van verschillende hulpmiddelen en technieken. De hulpmiddelen die hiervoor ter beschikking staan zijn: mechanische instrumenten, chemische middelen en lasers.

Wat is je drijfveer om onderzoek te doen?

Toen ik met dit onderzoek begon was er eigenlijk geen duidelijke consensus over nazorg bij patiënten met implantaten. Er was nauwelijks houvast voor een tandarts die tegen problemen aanliep tijdens de behandeling van patiënten met peri-implantaire infecties.

Waarom is juist dit onderwerp interessant om te onderzoeken?

Er worden jaarlijks steeds meer implantaten geplaatst. Volgens het CBS in 2007/2008 hadden ruim 800.000 volwassen Nederlanders van 20 jaar en ouder, ofwel 6,6% van bevolking, 1 of meer tandheelkundige implantaten. Uit de onderzoeksliteratuur blijkt dat peri-implantaire infecties, die steeds frequenter voorkomen, een belangrijke bedreiging vormen voor het behoud van implantaten. Een van de componenten bij het voorkomen en behandelen van deze infecties is adequate reiniging van implantaatoppervlakken.

Wat zijn de belangrijkste hypothesen en onderzoeksvragen?

In de eerste plaats onderzoek ik de effecten van de verschillende instrumenten op de oppervlaktestructuur van gladde en ruwe titanium implantaatoppervlakken. Idealiter moeten deze instrumenten de structuur van oppervlakten die aan het orale milieu zijn blootgesteld niet of minimaal beïnvloeden.Verder wil ik uitzoeken welke instrumenten het meest effectief zijn bij het verwijderen van biofilm van deze oppervlakken. Het is de vraag of alle instrumenten de biofilm kunnen verwijderen. En ten slotte bestudeer ik de invloed van instrumenten op de biocompatibiliteit van implantaatoppervlakken. Niet duidelijk is namelijk of de peri-implantaire weefsels zich aan het ‘nieuwe titaniumoppervlak’ kunnen hechten.

Hoe is het onderzoek opgezet?

In de onderzoeksliteratuur is systematisch gezocht naar wetenschappelijk bewijs om de bovengenoemde vragen te kunnen beantwoorden. Het belangrijkste selectiecriterium daarbij was dat het experimenten moesten zijn met een controlegroep/oppervlak. Op basis van de data die werden beschreven in de geselecteerde artikelen is daarna een descriptieve analyse verricht. Over de bevindingen is vervolgens gepubliceerd in verschillende tijdschriften. Uiteindelijk moeten de resultaten van het promotieonderzoek leiden tot klinische aanbevelingen voor de praktijk in de vorm van een richtlijn.

Wat is tot nu toe het grootste probleem waar je tegenaan bent gelopen?

Het grootste probleem was de kwaliteit van het beschikbare onderzoek. Die is helaas matig. Alleen in vitro-onderzoek bleek te voldoen aan de selectiecriteria; de resultaten van het systematisch literatuuronderzoek werden geïncludeerd in mijn onderzoek. Gedegen in vivo-onderzoek werd niet gevonden in de bestudeerde literatuur.

Op welke onderzoeksresultaten hoop je?

Ik hoop dat het duidelijk wordt welke van de beschikbare tandheelkundige instrumenten effectief zijn bij het reinigen van implantaatoppervlakken. Voor de toekomst is dan wellicht een voorspelbaarder behandeling te beschrijven zodat peri-implantaire infecties kunnen worden voorkomen of behandeld en de patiënt lang plezier van zijn tandheelkundige implantaten heeft.

Wat levert dit onderzoek voor de tandheelkunde, de patiënt of de mondzorgverlener op?

Het onderzoek kan een bijdrage leveren aan een evidence-based richtlijn voor het behandelen van peri-implantaire infecties. De verwachting is dat de professie heel blij zal zijn met een dergelijke richtijn, want in de tandheelkundige praktijk wordt men nu nog vaak geconfronteerd met de beschreven problematiek. Een handvat voor een evidence-based aanpak die werkt, is dan ook hard nodig.