‘Op de overgang: België-Nederland’

Op het congres ‘Op de overgang: België-Nederland’ van de Nederlandse Vereniging voor Parodontologie op 23 november 2012 waren 5 Belgen aan het woord. Marc Quirijnen beet de spits af en meldde onder andere dat met behulp van kwantitatieve polymerasekettingreactie inmiddels is aangetoond dat paropathogenen ná extractie niet weg zijn, maar wel zijn gereduceerd. “Het is gebleken dat paropathogenen al na 30 minuten na plaatsing van een implantaat in een schone pocket aanwezig zijn”, aldus Quirijnen, die meent dat elk mens paropathogenen in de mond heeft, maar dat er een niveau is tot waar dat geen kwaad kan. Verder toonde hij aan dat bij ruwe implantaten de ontwikkeling van peri-implantitis evident is en dat met betrekking tot minimaal ruwe en matig ruwe implantaten er een verschil is tussen edentaten en partieel edentaten op het niveau van paropathogenen. Deze stegen bij de partieel edentaten en dat betekent dus dat deze groep een goede controle en nazorg nodig heeft, evenals mensen die al leden aan (ernstige) parodontitis.

Hugo De Bruyn en Jan Cosyn gingen in op de ‘microgap’, de spleet tussen implantaat en implantaatopbouw. De sprekers lieten zien dat deze spleet soms wel 50 µg is. Door het ‘pumping effect’ in die spleet gaan bacteriën het implantaat in en weer uit. Als reactie op deze lekkage van bacteriën ontstaat een inflammatoire respons die vervolgens botresorptie induceert. De conische connectie (Morse taper) en platform switching zouden dit reduceren. Volgens De Bruyn kan peri-implantitis alleen worden vastgesteld als wordt gesondeerd en als het botverlies wordt gemeten vanaf het moment van belasten. Cementresten zijn een risico voor peri-implantitis. De sprekers adviseerden dan ook te schroeven in plaats van te plakken.

Paul Lambrechts gaf enkele mooie casus van cervicale externe wortelresorptie, ontstaan door trauma op de glazuur-cementgrens opgelopen bij een orthodontische behandeling of door het bespelen van een blaasinstrument. Met behulp van cone beam-computertomografie en klinische opnamen van geëxtraheerde gebitselementen met deze wortelresorptie werd aangetoond hoe het gebitselement van binnenuit werd ‘opgegeten’ door clastische cellen. Opmerkelijk daarbij is dat het wortelkanaal intact bleef doordat deze ‘beschermd’ wordt door een laag om het kanaal, de zogenoemde PRRS. Belangrijkste boodschap: “Zorg dat je de glazuur-cementgrens niet beschadigt!”

Ten slotte hield Wim Teughels een voordracht over probiotica, bacteriën die positieve effecten hebben voor de mens. Ze stimuleren namelijk de groei van andere heilzame componenten. Daarmee zou bijvoorbeeld de groei van paropathogenen naar de goede kant van de balans kunnen doorslaan. Volgens Teughels zullen probiotica de antibiotica niet vervangen, maar zouden ze in een aantal gevallen een goed alternatief of aanvulling zijn. Zo is bijvoorbeeld gebleken dat gebruik van probiotica direct vanaf de start van een antibioticumkuur de vervelende bijwerking van antibiotica, diarree, reduceert. (J.S. van der Vos, bureauredacteur)

[gepubliceerd in Ned Tijdschr Tandheelkd 2013; 120: 10]