Paroprotocol

Een fors aantal sprekers, een schitterende locatie en een zonovergoten diner vormen doorgaans evenzovele aanslagen op het concentratievermogen van congresgangers. Hoewel deze riscofactoren ontegenzeggelijk aanwezig waren tijdens het door ACTA Dental Education georganiseerde congres ‘Paroprotocol on the road’ op 7 juni 2013 in Apeldoorn, wisten de 9 sprekers de aanwezigen van begin tot het eind te boeien.

W.J. Teeuw introduceerde de DPSI als compromis tussen enerzijds de wens om de 10 tot 15% patiënten met parodontale problemen op te sporen en anderzijds overbehandeling door het volledig screenen van de grotendeels gezonde bevolking te voorkomen. Opmerkelijk was dat werd aangeraden al tijdens de kinderleeftijd met de DPSI-meting te beginnen.

B.G. Loos besprak aan de hand van enkele sprekende voorbeelden het multicausale karakter (omgeving, leefstijl, erfelijkheid en diabetes mellitus) van parodontale problemen.

De Jong ging in op het effect van initiële therapie. Hij besprak de vuistregel die als volgt luidt: de pocketdiepte na initiële behandeling = (initiële pocketdiepte) /2 + 1 mm. Deze regel, opgesteld door Loos, geldt overigens alleen bij de platte molaarvlakken en eenwortelige gebitselementen.

S. Paraskevas ging in op de herbeoordeling, in het bijzonder op de hierbij gehanteerde multilevel risicoanalyse (patiëntniveau, gebitselementniveau en site-niveau).

Hierna kwam de relatie tussen (parodontale) gezondheid en voeding aan de orde. U. van der Velden gaf aan dat al in 1885 in het Nederlands Tijdschrift voor Tandheelkunde over deze relatie was gepubliceerd. Hij raadde de aanwezigen aan om 2 kiwi’s per dag te eten omdat deze vruchten de preventie tegen vele kwalen vormen.

S. Bizarro liet aan de hand van vele schitterende dia’s zien wat er allemaal mogelijk is op het gebied van de parodontale chirurgie. Dit gedeelte van het congres zou aan kracht winnen wanneer meer nadruk zou worden gelegd op de doelmatigheid van uitgebreide parodontale chirurgie, en de kosten en de moeiten voor de patiënt worden afgezet tegen het comfort wat hij nog heeft van zijn restdentitie.

M.M. Danser bepleitte in haar bijdrage op de persoon afgestemde nazorg. Ook ging zij in op het gebruik van antibiotica, waarbij de aanwezigen werden gemaand terughoudend om te gaan met het voorschrijven van deze medicatie.

I.R. Zerbo onderstreepte het belang van nazorg, niet alleen bij parodontaal behandelde, maar ook bij geïmplanteerde patiënten. Zij gaf aan dat vooral bij geïmplanteerde patiënten die parodontaal waren behandeld en rookten, de kans op peri-implantitis vrij groot is.

Het congres had een onfris slot, in de vorm van een bijdrage over halithose. M.L. Laine besprak de achtergrond, de oorzaak en de therapie van dit sociaal gezien nogal vervelende probleem.

Al met al was dit congres voor de mondzorgverlener een echte aanrader.

(W.G. Brands, hoofdredacteur)