Patiënt kwijt

Al geruime tijd behandel ik een oudere vrouw aan huis. Ze is volledig aan dat huis gebonden, en eens in de zoveel tijd ga ik op bezoek voor een controle of voor een tandheelkundige behandeling. Een paar weken geleden moest gebitselement 47 worden geëxtraheerd. Helaas kwam daarbij ook onverwacht de kroon op buurelement 46 los. De juiste benodigdheden om deze direct terug te plaatsen zaten op dat moment niet in mijn tandartstas. Met de kroon veilig opgeborgen in deze tas verliet ik mevrouw om de week erop terug te komen met de juiste materialen.

Een paar dagen later word ik gebeld door mijn patiënte. Ze vertelt dat ze naar het ziekenhuis wordt gebracht, met uitdrogingsverschijnselen. Ze is gevallen in de badkamer, kon niks en niemand bereiken, en heeft er enkele dagen op de grond gelegen. Op de achtergrond hoor ik de ambulancemedewerker roepen dat ze moet ophangen. Van de schrik vergeet ik te vragen naar welk ziekenhuis ze gaat.

Wekenlang hoor ik niets van haar en ik merk dat ik er steeds onrustiger en bezorgder onder wordt. Soms schiet de gedachte door m’n hoofd dat ze het misschien niet heeft gehaald. Als ik haar bel, krijg ik geen gehoor. Ik rijd een paar keer bij haar huis langs, bel aan, ook bij haar buren, maar niemand geeft thuis. Wat moet ik doen met een patiënt van wie ik niet weet waar ze is? Bij de ziekenhuizen in de buurt navraag gaan doen? Of bij de politie? Plotseling bedenk ik dat ik haar via Vecoza, hét digitale communicatiepunt in de zorg (volgens de website), moet kunnen traceren. Dan weet ik in ieder geval of ze nog leeft! Dat doet ze, zie ik in het systeem. Het geeft iets meer rust. Een paar dagen later laat haar buurvrouw telefonisch weten dat mijn patiënte is opgenomen in een verpleegtehuis. Mijn ongerustheid ebt weg.

Maar de gedachte ‘wat moet je doen in dit soort situaties’ blijft toch knagen in het hoofd van deze tandarts...