Promotie L. Poort

Voor de behandeling van hoofd- en halstumoren wordt geregeld radiotherapie toegepast. Radiotherapie heeft een gunstig effect op de recidiefkans en overleving. Echter, een ernstige en late complicatie van deze therapie is osteoradionecrose van de onderkaak. De ernst hiervan varieert van een milde tot een complexe vorm, de laatste kan alleen met een langdurige ingrijpende operatie worden behandeld.

Osteonecrose hoeft echter niet altijd op te treden, zo blijkt uit het proefschrift ‘Evaluatie van bestralingseffecten op het bot en osteoradionecrose van de mandibula in een groot dier model’, waarop mka-chirurg Lucas Poort op 10 december 2015 promoveerde aan de Universiteit Maastricht.

Om het ontstaan van osteoradionecrose te kunnen onderzoeken bestudeerde Poort in een groot diermodel onder gecontroleerde omstandigheden de onderliggende processen bij toenemende radiatiedoses. De toepassing van CT-scans en MRI-onderzoeken maakte dat de bevindingen uit dit diermodel vertaalbaar waren naar de klinische situatie. Histologisch onderzoek liet toenemende fibrose zien en vooral van de wand van de arteria alveolaris inferior. Voorts was er bij de dieren met de osteoradionecrose de necrose en botdestructie duidelijk zichtbaar. De botombouwsnelheid nam af naarmate de radiatiedosis groter werd.

Gebaseerd op de uitkomsten van dit onderzoek blijkt dat het proces dat leidt tot osteoradionecrose variabel is omdat niet alle dieren osteoradionecrose ontwikkelden. De belangrijkste factoren in het ontstaan van osteoradionecrose zijn verminderde doorbloeding en vertraagde en incompleet verlopen van de botombouw.

(Bron: Maastricht University, 10 december 2016)