Promotie M. Tuijt

Tandartsen kunnen geconfronteerd worden met patiënten met hypermobiele kaakgewrichten. Sommige patiënten kunnen, nadat zij hun mond zo ver mogelijk open hebben gedaan, hun mond niet meer helemaal dichtdoen. Dit wordt ook wel ‘open lock’ of luxatie genoemd. Matthijs Tuijt heeft met behulp van biomechanische computermodellen van het kauwstelsel onderzoek gedaan naar de interactie tussen de vorm van het kaakgewricht en de trekrichting van de kauwspieren.

Tuijt constateerde aan de hand van diverse voorwaarts-dynamische simulaties dat combinaties van meer voorover georiënteerde kaaksluiters en steilere voorste hellingshoeken ervoor zorgden dat de kaakkopjes voorwaarts bleven bewegen, ondanks activatie van de kaaksluiters. Deze ongunstige combinaties kunnen binnen de normale fysiologische grenzen voorkomen. Om een luxatie op te heffen bleek uit de simulaties dat dit zowel met het gebruik van een activatiepatroon als een laterotrusiepatroon lukte, maar dat het laatste patroon succesvoller was omdat het ook een luxatie van een steilere hellingshoek kon oplossen. In beide patronen lijkt de temporalis-spier, de enige kaaksluiter met achterwaarts georiënteerde spiervezels, de kern te zijn om de kaakkopjes terug te krijgen naar de gewrichtskom.

Matthijs Tuijt promoveerde op 24 februari 2017 aan de Universiteit van Amsterdam op zijn proefschrift ‘Keys to an open lock: subject specific biomechanical modelling of luxations of the human temporomandibular joint’. Promotor was prof. dr. F. Lobbezoo en copromotor was dr. J.H. Koolstra.

(Bron: ACTA, januari 2017)