Promotie S. Kommers

Op 21 juni 2016 promoveerde Sofie Kommers aan de Vrije Universiteit Amsterdam op haar proefschrift ‘Unilateral mandibular condyle fractures and posttraumatic dysocclusion’. Haar promotor was prof. dr. T. Forouzanfar en copromotor was dr. ir. J-H. Koolstra.

Over de behandeling van condylus mandibulaefracturen bestaat tot op heden veel controverse. Kommers doel was een nieuw perspectief op diagnostiek en behandelresultaten te bieden. Ze vond aan de hand van literatuuronderzoek dat er bij vergelijkend onderzoek naar de operatieve of de conservatieve methode de invloed van de behandeling op de kwaliteit van leven niet werd beoordeeld. Uit hetzelfde literatuuronderzoek bleek dat verkorting van de hoogte van de ramus mandibulae vaak werd genoemd als diagnostisch  criterium voor dislocatie van de fractuur. De promovenda onderzocht of deze hoogte nauwkeurig en valide kon worden gemeten op panoramische röntgenopnamen. Haar conclusie was dat dat niet het geval is.

Kommers probeerde met behulp van computersimulatie in een biomechanisch model de ontstaanswijze van dysocclusie, een complicatie die kan voorkomen na een maxillofaciaal trauma, te achterhalen. Het model voorspelde conform de klinische observaties het ontstaan van een open beet, maar de richting van de laterodeviaties bij het openen van de mond kwamen niet overeen.

Uit haar onderzoek onder clinici bleek dat voor zowel de classificatie van de fractuur als de therapiekeuze de visie van de operateur een belangrijke rol speelt. Daarnaast bleek dat mka-chirurgen in Europa vaker een expectatief beleid kozen ten opzichte van een conservatieve behandeling vergeleken met hun collegae elders in de wereld. Ten slotte kozen mka-chirurgen op basis van driedimensionale beeldvorming vaker voor een operatieve behandeling dan op basis van tweedimensionale beeldvorming. Conebeamcomputertomografie lijkt dus geadviseerd bij het maken van een behandelkeuze bij patiënten met een condylus mandibulaefractuur.

(Bron: ACTA en VU-DARE, juni 2016)