Schedeldakbot goed alternatief bij reconstructie kaak

Promotie D.E. Wortmann

Bot uit het schedeldak is een goed alternatief voor een bekkenkambot bij de reconstructie van een geresorbeerde bovenkaak. Dit blijkt uit het promotieonderzoek van Dagmar Wortmann.

Bij een implantaatbehandeling voor van een overkappingprothese in de bovenkaak, is vaak niet genoeg bot aanwezig om de implantaten stabiel te plaatsen. Daarom wordt bot geoogst elders uit het lichaam en geplaatst in de bovenkaak. Meestal werd hiervoor bekkenkambot gebruikt, maar de vanwege de pijnklachten bij lopen na de behandeling wordt steeds vaker schedeldakbot gebruikt. Wortmann onderzocht de voor- en nadelen hiervan.

Zij voerde een systematisch literatuuronderzoek uit naar de patiënttevredenheid na het oogsten van bekkenkam- of schedeldakbot. De promovenda vond geen verschillen in tevredenheid of postoperatieve pijn. Wel werd bij het oogsten van bekkenkambot frequenter door de patiënten gemeld tijdelijk problemen te hebben bij het lopen.

Daarnaast voerde Wortmann klinisch onderzoek uit naar de genezing van het kaakbot bij reconstructie met schedeldakbot en naar de morbiditeit van het oogsten van bot uit de bekkenkam of het schedeldak. De conclusies waren dat schedeldaktransplantaten stabiel en betrouwbaar kunnen worden gebruikt en dat beide transplantaten een lage morbiditeit met zich meebrengen. Bij een analyse van patiëntgerapporteerde uitkomsten bleek dat oogsten van bekkenkambot alleen vroeg postoperatief hoger scoorde op pijn, en een grotere impact had op lichamelijke activiteiten en functioneren dan bij oogsten uit het schedeldak. Tot slot bleek uit microscopisch onderzoek dat Wortmann uitvoerde op biopten van de bottransplantaten direct na aanbrengen en 4 maanden later, dat schedeldakbot gunstiger uitkomsten had wat de dichtheid en volumebehoud betreft. Dit zou mogelijk een voordeel kunnen zijn. Toepassing van bekkenkambot had als voordeel dat het bot sneller wordt omgezet dan bij schedeldakbot.

Op 19 januari 2022 promoveerde Dagmar E. Wortmann aan de Rijksuniversiteit Groningen op haar proefschrift ‘Reconstruction of the resorbed maxilla with iliac crest or calvarial bone grafts: a comparison’. Promotoren waren prof. dr. A. Vissink en prof. dr. G.M. Raghoebar. Copromotoren waren dr. J. Schortinghuis en dr. B. van Minnen.