Simulatie van degradatie composietrestauraties mogelijk

Promotie V. Pereira de Lima

Na 5,5 jaar zijn de meeste beschadigingen aan directe restauraties van composiet bij patiënten met gebitsslijtage goed te herstellen of te vervangen. Bij patiënten met ernstige gebitsslijtage werd een continu degradatieproces gezien van de composietrestauraties in de anterieure gebitselementen. Dat blijkt uit het promotieonderzoek van Verônica Pereira de Lima. Zij richtte haar onderzoek op de verslechtering van composietrestauraties die zijn geplaatst bij patiënten met gebitsslijtage en het in kaart brengen van in vitro methoden voor het simuleren van deze degradatie.

Allereerst bekeek de promovenda de klinische prestaties en verslechtering van composietrestauraties bij patiënten met gebitsslijtage. Restauraties in het posterieure gebied van de bovenkaak toonden significant lagere risico’s op gebreken vergeleken met de posterieure mandibulaire restauraties. Na 5,5 jaar vertoonde 2,3% van de restauraties gebreken die vervanging van de restauratie vereisten. De verslechtering van composietrestauraties bij patiënten met ernstige gebitsslijtage bleek een continu degradatieproces, met een progressie van de verslechtering over de volledige onderzoeksperiode van 36 maanden.

Beeld: 3D-beelden laten enkele van de waargenomen degradatiekenmerken zien: chipbreuk (links), (midden) en een breuk (rechts) (bron: V. Pereira de Lima).

Daarnaast bracht Pereira de Lima in vitro methoden in kaart voor het simuleren van degradatie van composietrestauraties. De grote variabiliteit van de resultaten roept vragen op over de validiteit en de vergelijkbaarheid van de bevindingen van deze methoden. Twee methoden werden in vitro vergeleken op hun vermogen om klinisch relevante achteruitgang te simuleren. De Biocycle-V2 liet met een drukbelasting een degradatie zien die niet vergelijkbaar was met de klinische situatie. De Rub&Roll, een apparaat ontworpen door Jan Ruben (Radboudumc) en kauwbewegingen kan simuleren, was daarentegen wel in staat om de klinische degradatie te reproduceren welke werd waargenomen bij anterieure restauraties bij patiënten met ernstige tandslijtage.

Op 30 augustus 2021 promoveerde Verônica Pereira de Lima aan de Radboud Universiteit Nijmegen op haar proefschrift ‘Deterioration of resin composite restorations in severely worn teeth – Translational: ‘from clinic to lab and back to clinic’’. Promotoren waren prof. dr. M.C.D.N.J.M. Huysmans en prof. dr. R.R. Moreas. Copromotoren waren dr. B.A.C. Loomans en dr. N.J.M. Opdam.