Tekort in Nederland opgeleide tandartsen gaat zijn tol eisen

Een terugkerend tandheelkundig onderwerp is het tekort aan in Nederland opgeleide tandartsen. In een artikel dat onlangs verscheen op een platform voor onderzoeksjournalisten las ik dat 1 op de 3 tandartsen in Nederland een buitenlands diploma heeft. Met recht kunnen we dit dus een nijpend tekort aan in Nederland opgeleide tandartsen noemen. Na wat meer onderzoek blijkt dat dit probleem de komende jaren alleen maar zal verergeren. Want als we de cijfers erbij nemen, blijkt dat er per jaar zo’n 200 in Nederland opgeleide tandartsen aan de slag gaan, terwijl ongeveer 300 tandartsen in datzelfde jaar stoppen met hun praktijk.

Een logisch gevolg zou zijn dat het aantal opleidingsplekken in Nederland ruim zal worden uitgebreid. Maar mevrouw Schippers, minister van Volksgezondheid, ziet dit anders. De oplossing volgens de minister zou namelijk zijn dat 60% van de werkzaamheden van de tandarts moet worden overgenomen door de mondhygiënist. Deze aanname doet aardig wat stof opwaaien in tandartsland, want de hamvraag is of de mondhygiënist wel bekwaam genoeg is om zo veel taken van de tandarts over te nemen.

Wat ook opvalt is dat bij buitenlandse tandartsen de taalbarrière vaak als grootste blokkade wordt gezien. Ik maak me echter om hele andere zaken zorgen. Onlangs ontmoette ik een tandarts die is opgeleid in Kroatië en hier in Nederland (legaal) werkt als tandarts. Na enig doorvragen blijkt dat zij opleiding noch ervaring heeft om röntgenopnamen te maken. In Kroatië behoort deze vaardigheid niet tot het beroep van tandarts. Als ik dit hoor, denk ik met gefronste wenkbrauwen aan de huidige discussie of de röntgenopleiding van tandartsen gelijk is aan de röntgenopleiding van de mondhygiënisten. Dat niet het geval, en dat geldt dus ook voor sommige in het buitenland opgeleide tandartsen.