Tot op het bot

Het door Implacademy en Implant College georganiseerde congres ‘Totophetbot’, dat op 7 december 2012 in het museum Naturalis in Leiden werd gehouden, begon met een korte inleiding van moderator mevrouw H.J.Y. van Drie over de spectaculaire ontwikkelingen in de implantologie, vooral in de kennis over de plaatsing van al dan niet autoloog nieuw bot, het gebruik van membranen en van steeds kortere implantaten. Vervolgens hielden 6 sprekers J.A. Jansen, P.C. van Gils, W.P. van der Schoor, N.M. Timmenga, P.W. van Elsas en A.R. Soehardi voordrachten waarin het bot als getransplanteerd weefsel de meeste aandacht kreeg. De grote hoeveelheid informatie die over het kritische publiek van voornamelijk implantologen werd uitgestort, was het voor een tandarts met een algemene belangstelling niet altijd gemakkelijk om goed te kunnen opnemen. Wel zijn een aantal feiten bijgebleven. Zo merkten Jansen en Van Gils op dat op basis van onderzoeksresultaten er nog steeds geen ideale botvervangende materialen voor botregeneratie op de markt zijn. Welk type botaugmentatie het beste resultaat oplevert, blijft eveneens onbekend en de kwaliteit ervan evenmin. Men wees erop hoe belangrijk de kennis van de implantoloog is over de anatomie en weefselbiologie van het behandelgebied waar botaugmentatie wordt toegepast. Daarbij geldt het oude adagium "bone sets the tone, but the issue is the tissue". Soehardi toonde de verschillende technieken van bot-opbouw bij edentate patiënten en stelde dat bij een chirurgische behandeling met botopbouw informatie aan de patiënt over het verloop van de behandeling en de nazorg essentieel is voor het succes van de behandeling. Implantologen die botopbouwen in de bovenkaak plaatsen, horen de anatomie van de sinuswanden te kennen, liet Timmenga zien en Van der Schoor toonde een groot scala aan boren en andere apparatuur waarmee de noodzakelijke mineralen en collagenen uit het donorbot kunnen worden behouden. Van Elsas wees ten slotte op het grote belang van een kritische hoeveelheid bloedstolsel in een extractiewond en de goede doorbloeding van de wondranden na chirurgische behandelingen voor een goede wondgenezing.

En aantal vragen bleef onbeantwoord, zoals de vraag waarom er, ondanks het gebrek aan een ideale botvervanger, zoveel behandelingen op dit gebied plaatsvinden. En waarom er zo vaak botopbouwen worden toegepast, die behoorlijk belastend zijn voor de patiënt, terwijl er goede resultaten zijn met de plaatsing van korte implantaten Tevens kwamen mislukte behandelingen vrijwel niet aan de orde, terwijl die toch leerzaam kunnen zijn. Ten slotte bleek eens te meer dat men zich bij implantologische behandelingen steeds eerst moet afvragen wat het doel van de behandeling is, vervolgens welke prothetische oplossing het beste is, daarna welk soort implantaat moet worden gebruikt en tot slot welke chirurgie bij de behandeling hoort. (M.A.J. Eijkman, redactiemedewerker)

[gepubliceerd in Ned Tijdschr Tandheelkd 2013; 120: 10]