Trauma; een ongeluk zit in een klein hoekje

Op het voorjaarcongres van de Nederlandse Vereniging voor Endodontologie (NVvE) op 23 maart 2013 werd veel aandacht geschonken aan verschillende richtlijnen om pulpaletsel als gevolg van dentale trauma’s te voorkomen. Tijdens het congres kwamen alle belangrijke aspecten van de dentale traumatologie in een sneltreinvaart voorbij.

Aan het begin van de dag wees moderator Hagay Shemesh op de vele overeenkomsten tussen de internationale richtlijnen voor dentale trauma’s en de Nederlandse NMT-richtlijn op dit gebied. De richtlijnen blijken vooral te zijn geschreven voor patiënten tussen de 8 en 14 jaar.

De Belgische endodontoloog Jan Berghmans ging in op het belang van een juiste diagnostiek voor de behandeling van longitudinale barsten in het glazuur. Hij waarschuwde ervoor dat een dergelijke barst wel degelijk een toegang kan zijn tot de pulpa voor pathogene micro-organismen en bacteriën. Daarom is het verstandig de barst al in een vroeg stadium van fissuurlak te voorzien.

Asgeir Sigurdsson van de Universiteit van New York besprak in een viertal lezingen verschillende dentale trauma’s met de bijbehorende behandelopties en de prognoses. De schatting is dat 20-30% van alle 18-jarigen in de westelijke wereld een dentaal trauma heeft opgelopen en dat vooral de centrale bovenincisieven het grootste risico lopen. Het voorkómen ervan, bijvoorbeeld door het dragen van gezichts- of gebitsbeschermers, is de enige doeltreffende manier om pulpaletsel te bestrijden. De nieuwe fraaie poster van de NVvE ‘Wat te doen bij een uitgeslagen tand?’ vond hij een goed voorbeeld om ouders en kinderen te waarschuwen voor tandheelkundige fracturen.

Anamnese, diagnostiek, röntgenopnamen en een goede rapportage zijn essentieel voor de latere behandeling, vooral omdat traumapatiënten vaker hersenschuddingen blijken te hebben dan men op het eerste gezicht zou verwachten. De eerste behandeling dient altijd gericht te zijn op het beschermen van de pulpa en daarbij is het gebruik van calciumdihydroxide tot nu het belangrijkste hulpmiddel. Sigurdsson ging ten slotte nog in op de problematiek van de verschillende kroonfracturen, diverse avulsies en luxaties en de revascularisatie van onvolgroeide gebitselementen.

Dit congres was vooral bijzonder door de geanimeerde discussies tijdens de Lunch & Learning-sessies, waarbij de deelnemers aan tafel een aantal goed beschreven traumacasus kregen voorgelegd met als doel zelf de oplossing te vinden, die vervolgens vakkundig door de diverse endodontologen van een toelichting werden voorzien. Opvallend was ook dat een aantal deelnemers met hun iPad eigen casus presenteerden en collega’s om behandeladvies vroegen.

(M.A.J. Eijkman, redactiemedewerker)