Wintersymposium kaakchirurgie VUmc: Speekselklieren
Op vrijdag 8 december 2017 organiseerde de afdeling Mondziekten, Kaak- en Aangezichtschirurgie van het VUmc het 28ste wintersymposium, waarin dit keer speekselklierafwijkingen centraal stonden.
Tijdens het eerste deel bespraken mka-chirurgen in opleiding enkele casussen. Peter Spee besprak een patiënt met een dubbelzijdige paramediane lippit. Deze komen zeer frequent voor in de mondhoek of op de lippen, maar zijn zeldzaam in het lippenrood. In het laatste geval is de lippit vaak onderdeel van een syndroom, zoals het Van der Woude-syndroom, en kan genetisch onderzoek zijn aangeraden. Elisabeth Brouns behandelde de verschillende oorzaken van lipontstekingen, en benadrukte dat bij cheilitis granulomatosa men als eerste allergieën en systemische ziekten als mogelijke oorzaken moet uitsluiten. Arjan Bins toonde aan de casus van een vrouwelijke patiënt met een gezwollen wang aan dat parotitis epidemica (‘de bof’) zelfs bij volledig vaccinatie kan voorkomen. Door de afgenomen vaccinatiegraad van de Nederlandse bevolking is sinds 2008 een duidelijke toename van het aantal patiënten met de bof waargenomen. Bins ging in op de mogelijke ernstige gevolgen en wees erop dat het een meldingsplichtige ziekte betreft: indien een tandarts een geval van de bof vermoedt, is men verplicht dit binnen 1 dag bij de GGD te melden.
Voor de eerste maal in de geschiedenis werd de zogenoemde Van der Kwast-lezing door een duo verzorgd. mka-chirurg-oncoloog Jan de Visscher richtte zich op speekselkliertumoren. Deze zijn zeldzaam en door de trage groei valt de afwijking de patiënt zelf niet of nauwelijks op. Tandartsen kunnen een belangrijke bijdrage leveren aan de herkenning en de Visscher toonde veel afbeeldingen om de aanwezigen te leren tumoren vroegtijdig te herkennen. Ook riep hij tandartsen op zich niet alleen op de mondholte te richten, maar patiënten ook op extraorale zwellingen te inspecteren. Zijn collega Erik van der Meij vertelde enthousiast over de mogelijkheden van sialendoscopie. Hierbij wordt in de afvoergang van een speekselklier een dunne scoop gebracht waarmee afwijkingen gediagnosticeerd kunnen worden. Tijdens de sialendoscopie kunnen stenosen en speekselstenen vaak direct worden behandeld, waardoor chirurgische verwijdering van speekselklieren minder vaak noodzakelijk is.