De prothetische rehabilitatie met behulp van implantaten heeft de laatste decennia grote veranderingen ondergaan. In de jaren vijftig van de vorige eeuw werd het subperiostaal frame-implantaat geïntroduceerd, twintig jaar later gevolgd door het transossale implantaat. De introductie van het concept van osseo-integratie, resulterend in de toepassing van enossale implantaten voor zowel edentate als partieel dentate patiënten, heeft de implantologie in een stroomversnelling gebracht. Essentiële uitgangspunten voor de toepassing van enossale implantaten met een voorspelbaar goed resultaat zijn voldoende botvolume en een goede bedekking van de implantaatregio door de orale mucosa.