De prevalentie van cariës neemt al jaren af, zowel in de Verenigde Staten als in de meeste Europese landen. Toch blijft het de belangrijkste chronische infectieziekte in de Verenigde Staten, waar 53 miljoen mensen onbehandeld tandbederf hebben. Het belang van vroegtijdig opsporen en een hoog sensitieve methodiek is van eminent belang. Diverse technieken zijn in ontwikkeling voor cariësdetectie in de approximale vlakken, waaronder met doorvallend licht en fluorescentiemethoden. Vanwege de beperkte doordringbaarheid van het licht, blijft een bitewing-röntgenopname nog steeds het diagnostisch instrument vooral voor de detectie van glazuurcariës. Het doel van dit onderzoek was de diagnostische kwaliteit van de bitewing-röntgenopnamen te vergelijken met periapicale röntgenopnamen op verschillende niveaus van cariësprogressie.

In totaal werden 241 approximale vlakken gebruikt waarvan zowel bitewing-röntgenopnamen als periapicale röntgenopnamen aanwezig waren. Zeven faculteitsdocenten beoordeelden de opnamen in de volgende categorieën: intact, tot halverwege in het glazuur, in de tweede helft van het glazuur, in het dentine. De gouden standaard werd bepaald door een consensusbijeenkomst van 2 zeer ervaren faculteitsmedewerkers. De specificiteit was voor beide typen opname gelijk. Voor alle niveaus van cariësprogressie scoorde de bitewing-röntgenopnamen significant hoger op de sensitiviteit.

Conclusie. Bij het beoordelen van vroegtijdige cariësprogressie spoort de bitewing-röntgenopname meer cariës op dan de periapicale opname (hogere sensitiviteit), maar dat gaat niet ten koste een hoger aantal gave vlakken dat als carieus wordt beoordeeld (gelijke specificiteit).

Bron

Takahashi N, Lee C, Da Silva JD, et al. A comparison of diagnosis of early stage interproximal caries with bitewing radiographs and periapical images using consensus reference. Dentomaxillofac Radiol 2019; 48: 20170450.