Chirurgische behandeling van de extreem atrofische onderkaak bestaat tegenwoordig voornamelijk uit het plaatsen van enossale implantaten die steun en houvast bieden aan vaste of uitneembare prothetische constructies. In een aantal gevallen kunnen korte implantaten zonder voorbereidende chirurgische behandelingen in het interforaminale gebied van de onderkaak worden geplaatst. Indien het botvolume als onvoldoende wordt beoordeeld dan kan met diverse technieken en materialen de extreem atrofische onderkaak worden geaugmenteerd, waardoor het plaatsen van langere implantaten mogelijk wordt. Dilemma’s in de chirurgische behandeling van de extreem atrofische onderkaak zijn het al dan niet toepassen van enossale implantaten, beoordeling van de noodzaak om de onderkaak te augmenteren en de keuze van de te gebruiken techniek. Er zijn onvoldoende vergelijkende klinische onderzoeken verschenen om een bepaalde behandelmethode tot eerste behandelkeus te verkiezen. Chirurgische technieken zullen geavanceerder worden door innovaties in beeldvormende technieken en de bijbehorende planningssoftware. De precieze plaatsing van implantaten wordt daarmee nauwkeuriger, waardoor belastende (uitgebreide) augmentatietechnieken met bijbehorende complicatierisico’s en morbiditeit wellicht voorkomen kunnen worden.