Bij patiënten met een hoog risico op ventrikeltachycardie en ventrikelfibrilleren wordt vaak een implanteerbare cardiale defibrillator geplaatst. Deze is potentieel gevoelig voor elektromagnetische interferentie door tandheelkundige apparatuur. In de periode 2000 tot 2020 werd dit onderzocht in 7 in vitro-onderzoeken en 4 in vivo-onderzoeken. De meeste tandheelkundige apparatuur lijkt routinematig veilig te kunnen worden toegepast bij patiënten met een ICD. Terughoudendheid lijkt echter gepast bij het gebruik van piëzo-elektrische en magnetorestrictieve scalers, aangezien sommige tot 20 à 45 centimeter afstand elektromagnetische interferentie kunnen veroorzaken. Toepassing van een elektrotoom lijkt gecontra-indiceerd bij dragers van een implanteerbare cardiale defibrillator.
Auteur(s) | H.S. Brand |
---|---|
Rubriek | Hoe zit het nu eigenlijk?! |
Publicatiedatum | 8 februari 2022 |
Editie | Ned Tijdschr Tandheelkd - Jaargang 129 - editie 2 - februari 2022; 63-65 |
DOI | https://doi.org/10.5177/ntvt.2022.02.21103 |
Er zitten geen programma's in het winkelmandje