D. Wang
Osteoinductive and antibacterial biomaterials for bone tissue engineering
Amsterdam: Vrije Universiteit Amsterdam, 2016
122 bl., geïll.
ISBN 978 90 825654 0 9

Hoewel de huidige generatie botvervangende biomaterialen beschikbaar voor de tandheelkunde van hoge kwaliteit is, blijven er voor de nabije toekomst toch duidelijk aanwijsbare redenen tot bezorgdheid. Wat te doen met botdefecten bij gecompromitteerde patiënten met een laag vermogen tot genezing, zoals ouderen en diabetespatiënten. Vergelijkbare zorgen spelen bij het optreden van zeer grote botdefecten, of bij defecten die ernstig geïnfecteerd en ontstoken zijn. Het proefschrift van Dongyun Wang speelt in op deze actuele vragen en is daarmee zowel een interessant werk voor onderzoekers, als voor tandartsen-implantologen die steeds meer geconfronteerd zullen worden met dergelijke klinische probleemsituaties.

De oplossingen die Wang aandraagt zijn slimme modificaties van materialen die in de implantologie reeds hun werkzaamheid hebben bewezen, zoals de botvervanger bifasisch calciumfosfaat (BCP). Aan korrels van BCP wordt een oplossing van calcium- en fosfaationen toegevoegd, met daarin ook het botstimulerende eiwit bone morphogenetic protein 2 (BMP2). De ionen in deze oplossing hebben van nature al de eigenschap dat ze kristalletjes willen vormen op het oppervlak van de korrel, en zo vormen ze een dun laagje van slechts 1/20e millimeter dik. Daarbij wordt het BMP2 als het ware ‘gevangen’ en komt automatisch ook in het oppervlak van de korrel terecht. Door laagje-voor-laagje toe te blijven voegen kan de dosis en het afgiftepatroon van de BMP2 makkelijk worden ingesteld op de gewenste situatie. Het is zelfs mogelijk combinaties van verschillende laagjes te maken. Door bijvoorbeeld een eerste laagje van de BMP te combineren met een tweede laagje van een antibioticum, kan voor elk van de bovengenoemde klinische problemen een slimme korrel worden gefabriceerd. De preklinische experimenten in het proefschrift bewijzen alvast dat de korrels minstens zo effectief kunnen zijn als autoloog donorbot, en openen daarmee de mogelijkheid tot verdere klinische evaluatie, wat deze thesis zeker de moeite van het lezen waard maakt.