× ABONNEREN

De behandelingsovereenkomst: een resultaats- of een inspannings­verbintenis? Twee alternatieven met grote praktische verschillen voor de tandarts

  • Inleiding
  • Verschillende instanties, verschillende toetsing
  • Wie ‘stelt ‘ moet (soms) bewijzen
  • Resultaatsverbintenis versus inspanningsverbintenis: bewijs
  • De inspanningsverbintenis: wanneer voldoende ingespannen?
  • De professionele standaard en richtlijnen
  • Wenstandheelkunde en bewijs
  • Conclusie
  • Literatuur

Samenvatting

Het karakter van een behandelingsovereenkomst is niet een hobby voor juristen, maar heeft ook in de dagelijkse praktijk consequenties, vooral als het gaat om de vraag wie wat in een procedure moet bewijzen. Globaal kunnen overeenkomsten verdeeld worden in resultaatsverbintenissen en inspanningsverbintenissen. In de mondzorg is meestal sprake van een inspanningsverbintenis waarbij de professionele standaard een hoofdrol moet spelen in het gedrag van een tandarts. En juist hier is recent sprake van een aantal ontwikkelingen, zoals een toename van het aantal (klinische) richtlijnen en de acceptatie van wenstandheelkunde onder strikte voorwaarden. Geconcludeerd wordt dat recente ontwikkelingen de bewijspositie van een tandarts in procedures er bepaald niet eenvoudiger op gemaakt hebben.

 

Auteursinformatie

  • W.G. Brands1, J.M. van der Ven2, M.A.J. Eijkman3
  • Uit 1het bestuur en 2de afdeling Juridische Zaken van de Koninklijke Nederlandse Maatschappij tot bevordering der Tandheelkunde (KNMT) in Utrecht, 3emeritus prof. dr. Sociale Tandheelkunde van het ACTA.
  • Datum van acceptatie: 4 juni 2020
  • Adres: mr. dr. W.G. Brands, KNMT, postbus 4141, 3502 HC Utrecht
  • wbrands1@kpnmail.nl

Winkelmandje

Er zitten geen programma's in het winkelmandje