Samenvatting

Subgingivale restauraties zijn lastig door verminderd zicht op de preparatiegrens, vochtigheid (speeksel, creviculaire vloeistof en/of bloed), problemen met afdrukken (digitaal of analoog) en problemen met aanbrengen van rubberdam. Er zijn oplossingen, zoals het gebruik van een operatiemicroscoop, retractiedraad en teflontape. Omdat tegenwoordig veelal gebruikgemaakt wordt van adhesieve technieken met hydrofobe materialen, vereisen deze een schoon en droog werkgebied. Een oplossing is de preparatiegrens supragingivaal te leggen. Dit kan op 3 manieren: een lokale opbouw met een directe composietrestauratie, een chirurgische klinische kroonverlenging of een extrusie (orthodontisch of chirurgisch). Omdat het in de praktijk meestal maar gaat om een klein gedeelte dat subgingivaal ligt, is het plaatsen van een directe composietrestauratie vaak voldoende. In de internationale Engelstalige literatuur wordt voor deze aanpak de term Deep Margin Elevation gebruikt. Is het gebied dat subgingivaal ligt groter, dan lijken technieken als kroonverlenging en extrusie beter.