Het doel van dit onderzoek was inzicht te krijgen in de aanpak door Nederlandse tandartsen bij de behandeling van kinderen. Preventie, röntgendiagnostiek en restauratieve zorg werden vergeleken in 4 opeenvolgende leeftijdsgroepen (< 6 jaar, 6-8 jaar, 9-11 jaar en 12-17 jaar). De declaratiegegevens van 4.550 tandartsen over een periode van 3 jaar werden bestudeerd. Uit de resultaten bleek dat tandartsen die röntgenopnamen maakten bij en restauratieve verzorging boden aan kinderen jonger dan 6 jaar, in de opvolgende leeftijdsgroepen gemiddeld 1,4-2,9, 1,3-2,5 en 1,2-1,8 maal meer restauraties vervaardigden dan respectievelijk tandartsen die geen röntgenopnamen maakten maar wel restauratieve zorg boden aan kinderen onder 6 jaar en tandartsen die bij kinderen onder 6 jaar noch röntgenfoto’s maakten noch restauratieve zorg boden. Ook maakte deze eerste groep tandartsen in de oudere leeftijdsgroepen respectievelijk 3,7, 3,4 en 1,9 maal vaker röntgenopnamen. Uit de gegevens kan worden geconcludeerd dat het starten van restauratieve zorg door tandartsen bij kinderen jonger dan 6 jaar en het daarbij gebruikmaken van röntgenopnamen voorspellend is voor het volume van zorgverlening bij de oudere groepen kinderen.