C.U. Joss
Distraction osteogenesis of the anterior mandibular process
Nijmegen: Radboud Universiteit Nijmegen, 2015
194 bl., geïll. ISBN 978 90 824180 02

In dit proefschrift worden de resultaten be­schreven van distractie van een frontaal segment in de onderkaak ter behandeling van een mandibulaire retrognatie en een beperkte ver­gelijking met de resultaten van de standaard bilaterale sagittale splijtingsosteotomie (BSSO)-procedure die voor dezelfde indicatie wordt gebruikt. Het onderzoek richtte zich vooral op veranderingen in het wekedelenprofiel en de skelettale stabiliteit na de chirurgische behandeling. De behandelmethode zoals door de promovendus werd onderzocht, is als osteotomie al eind jaren 50 van de vorige eeuw door de Duitse kaakchirurg Kole uitgebreid beschreven. Het is opmerkelijk dat dit gegeven nergens in de tekst wordt vermeld.

De meeste analyses werden retrospectief gedaan in een beperkt cohort patiënten en de voornaamste conclusie is dat de methode in geselecteerde gevallen tot bevredigende resultaten leidt met een goede langetermijnstabiliteit en een bevredigend wekedelenprofiel. Het beschreven promotieonderzoek kan dan ook vooral worden beschouwd als een ‘proof of principle’.

Helaas kent het onderzoek methodologisch een aantal ernstige tekortkomingen waarbij de voornaamste zijn dat de analyses retrospectief werden uitgevoerd aan de hand van verouderde technieken. Uit het hoofdstuk over de functie van de nervus alveolaris inferior blijkt dat slechts 19 patiënten waren geanalyseerd en dat de meting voorafgaande aan de behandeling (de nulmeting) ontbreekt. Tevens is niet gekeken naar de zelfrapportage van de patiënten. Daarnaast is de keuze van de controlegroep, die uit alleen orthodontisch behandelde patiënten bestond, dubieus.

Concluderend kan worden gesteld dat het proefschrift interessant kan zijn voor orthodontisten en mka-chirurgen die bij individuele patiënten met een hypoplasie van de onderkaak een alternatief zoeken voor een BSSO-procedure. Pas wanneer deze behandelmethode via vergelijkende prospectief onderzoek wordt geanalyseerd, kan een uitspraak worden gedaan over de eventuele meerwaarde voor patiënten.