Kindertandheelkunde

In een retrospectief onderzoek werd het klinische en röntgenologische succes van traditionele voorgevormde kronen bij tijdelijke molaren vergeleken met kronen vervaardigd met de Hall-techniek. Daartoe werden data verzameld in een kinderpraktijk die sinds 2010 de Hall-techniek als alternatief voor de traditionele behandeling met voorgevormde kronen toepaste bij tijdelijke molaren. De inclusiecriteria waren afwezige klinische of röntgenologische symptomen van ontsteking, cariëslaesie te groot voor restauratie met een plastisch vulmateriaal en een vervolgtermijn (behalve voor de mislukkingen) van ten minste 6 maanden. Exclusiecriteria golden voor tijdelijke molaren met een pulpotomie en voor kronen die waren voorzien van een extensie als space maintainer.

In het onderzoek werden bij 34 kinderen (gemiddeld 5,3 ± 0,15 jaar) 67 Hall-kronen geplaatst (follow-up van 4-37 maanden) en bij 51 kinderen (gemiddeld 5,9 ± 0,16 jaar) werden 117 traditionele kronen geplaatst (follow-up van 4-119 maanden).

Van de Hall-kronen bleken 65 (97%) succesvol en van de traditionele kronen 110 (94%). Verder bleek dat traditionele kronen die ten minste 2 jaar blijven zitten een goede langetermijnprognose hebben. De 2 mislukkingen bij de Hall-kronen waren te wijten aan abcesvorming. Ontstekingsprocessen waren ook de reden voor mislukking bij 5 traditionele kronen. Daarnaast mislukten 2 traditionele kronen door retentieverlies, maar deze werden succesvol teruggeplaatst. De onderzoekers noemen als beperkingen van het onderzoek het retrospectieve karakter, het leeftijdsverschil van de kinderen tussen de groepen en de uitval van 7 kinderen (13 kronen) die zich niet hebben gemeld voor periodieke controle. Met inachtneming van deze beperkingen komen de onderzoekers tot de conclusie dat beide methoden voor het plaatsen van voorgevormde kronen vergelijkbaar succesvol zijn.

Bron

Ludwig KH, Fontana M, Vinson LA, Platt JA, Dean JA.The success of stainless steel crowns placed with the Hall technique: a retrospective study. J Am Dent Assoc 2014; 145: 1248-1253.