Samenvatting

Optimalisatie van de stralingsbescherming heeft een geschiedenisdie begint vlak na de ontdekking van röntgenstraling. Met het toenemen van de kennis over stralingseffecten op de mens is het begrip steeds verder verfijnd en sinds 1973 wordt het optimali­seren van de stralingsdosis aangeduid met het acroniem ALARA (As Low As Reasonably Achievable). Het bereiken van een zo laag als redelijkerwijs mogelijk dosisniveau voor patiënt en omgeving is de verplichting voor tandartsen die voortvloeit uit het ALARA-principe. Tegenwoordig wordt in dat kader ook het acroniem ALADA gebuikt: As Low As Diagnostically Acceptable. Om dit te bereiken worden in de medische radiologie Diagnostisch Referentie­niveaus gehanteerd. Deze Diagnostische Referentieniveaus doen in de tandheelkundige radiologie ook hun intrede. Praktische ALARA/ALADA-maatregelen in de praktijk omvatten het bewust omgaan met de veldgrootte (alle typen röntgenopnamen, inclusief conebeamcomputertomografie), belichtingstijd en relatie met anatomie en diagnostische vraagstelling en afscherming.