Samenvatting

In een in vitro-onderzoek werd onderzocht of veroudering van restauratiematerialen invloed heeft op het ontstaan van secundaire cariëslaesies. De onderzoeksvraag was of antibacteriële bonding na veroudering zijn effect behield. Er werden 60 glazuur-dentineproefstukjes gerestaureerd met 3 verschillende restauratiematerialen (n = 20 per materiaal): composiet met conventionele bonding, composiet met antibacteriële bonding en amalgaam. De helft van de proefstukjes in elke groep (n = 10) werd gesimuleerd verouderd, waarbij de proefstukjes werden blootgesteld aan een sucrose-biofilmmodel. Vervolgens werd de laesiediepte gemeten door middel van transversale microradiografie. Veroudering leidde tot diepere laesies in de groep composiet met antibacteriële bonding (CAB), vergeleken met verse proefstukjes. Deze verse proefstukjes vertoonden minder diepe laesies dan verse proefstukjes van composiet met conventionele bonding. Na veroudering was dit verschil verdwenen. Binnen de beperkingen van dit in vitro kortetermijnonderzoek is de conclusie dat veroudering van restauratiematerialen de cariësprogressie kan beïnvloeden. Antibacteriële bonding verliest haar effect met de tijd.