Het karakter van het periodiek tandheelkundig controleonderzoek (PTC) verandert onder andere door de zich wijzigende prevalentie van cariës onder de Nederlandse bevolking. Het gevolg is dat detectie van cariës tijdens het PTC meer in het teken komt te staan van de interpretatie van vroege signalen van cariëslaesies en de mate van progressie ervan in de tijd. De grote verschillen in progressie van cariëslaesies tussen patiënten leiden ertoe dat de tandarts het individuele risico op cariës moet inschatten en een daarop afgestemde, individuele controletermijn moet bepalen. Daarbij kan de tandarts een aantal meetinstrumenten aanwenden, waarbij visuele inspectie in combinatie met röntgenfoto’s nog steeds de ‘the state of the art’ vormt. De waarde van het PTC als preventief evaluatie-instrument op het niveau van de individuele patiënt wordt in dit artikel nog eens onderstreept. Er is behoefte aan wetenschappelijk onderzoek hoe het PTC de kwaliteit van zorg kan vergroten.