Samenvatting

Een tandarts krijgt steeds meer mogelijkheden om de door verloren gegane gebitselementen aangedane kauwfunctie te herstellen. Het verlies van kauwfunctie heeft veel meer gevolgen dan men in eerste instantie denkt. Orale functie betreft niet alleen kauwen maar ook proprioceptie, osseoperceptie en heeft tevens invloed op het brein. Vanuit dat perspectief is het behouden van de natuurlijke dentitie belangrijk en is het onverstandig om in eerste instantie te kiezen voor implantaten als met enige moeite een aangedaan gebitselement kan worden behouden of met bruggen op natuurlijke gebitselementen de kauwfunctie kan worden hersteld. De meningen hierover zijn verdeeld: moeten implantaten gezien worden als de ‘holy grail’ of als de laatst te kiezen oplossing? Conventioneel brugwerk is nog steeds een zeer relevante behandeloptie die de dynamiek van het kauwstelsel minder beïnvloedt dan implantaatgedragen constructies en bovendien minder onderhoud vergt. Een zelfkritische houding van een tandarts blijft nodig om patiënten optimaal te kunnen behandelen.