De eerste editie van het toonaangevende Journal of Dental Research van 2016 bevat een paar artikelen over implantologie. Voor de hoofdredacteur van het tijdschrift en een internationaal gerenommeerde implantoloog was dit de aanleiding om in een redactioneel bericht hun zorgen over implantaatbehandelingen onder woorden te brengen.

Gedurende de laatste 30 jaar zijn orale implantaten gemeengoed geworden in de mondzorgpraktijk van alle dag. Bij veel patiënten zijn via implantaatbehandelingen de mondgezondheid en het oraal welbevinden met sprongen vooruitgegaan door verbetering van de orale functies. Er verschijnen echter steeds meer publicaties over de biologische complicaties van implantaten. Deze complicaties zijn te behandelen door mechanische reiniging, medicatie met een antibioticum en chirurgische weefselresectie en -reconstructie. Toch is explantatie vaak het eindresultaat. In zowel de parodontologie, de mond-, kaak- en aangezichtschirurgie, de prothetische tandheelkunde als de implantologie zijn discussiegroepen opgericht en consensusbijeenkomsten georganiseerd over deze problematiek. Inmiddels is ook bekend dat de prevalentie van peri-implantaire mucositis en peri-implantitis varieert van 19 tot 65% en dat de chirurgische reconstructie van aangetaste peri-implantaire weefsels moeilijker voorspelbaar is dan chirurgische verwijdering van deze weefsels.

Daarnaast heeft een onderzoek laten zien dat tandartsen die minder belangstelling hebben voor of geen uitgebreide opleiding hebben genoten in de parodontologie en de implantologie minder geneigd zijn zich in te spannen om gecompromitteerde gebitselementen veilig te stellen. Zij indiceren sneller een extractie om vervolgens het geëxtraheerde gebitselement te vervangen door een implantaat. Sinds kort pleiten diverse deskundigen ervoor deze trend om te buigen omdat de problematiek van moeilijk te behandelen peri-implantaire infecties hand over hand toeneemt. Steeds meer wordt duidelijk dat zelfs parodontaal of endodontisch gecompromitteerde gebitselementen een langer leven zijn beschoren dan het gemiddelde implantaat.

De auteurs zijn daarom van mening dat tandartsen af moeten van het paradigma van vroegtijdig extraheren van gecompromitteerde gebitselementen en terug moeten naar hun basale missie: levenslang behoud van een functionele dentitie.

Bron

Giannobile WV, Lang NP. Are dental implants a panacea or should we better strive to save teeth? J Dent Res 2016; 95: 5-6.