Na de behandeling van een maligne tumor in het hoofd-halsgebied zijn het kauwvermogen en de spraak vaak verslechterd, onder meer door het verlies van gebitselementen. Sommige van deze problemen kunnen worden verbeterd en opgelost door een adequate tandheelkundige behandeling. Deze tandheelkundige behandeling is moeilijk omdat na oncologische chirurgie de anatomie vaak veranderd is. Daarnaast resulteert bestraling op de speekselklieren in een droge mondholte en een atrofische orale mucosa. De retentie van een prothese is daardoor vaak verminderd. Implantaten kunnen helpen deze problemen op te lossen. Tot nu toe zijn er echter weinig oncologiepatiënten behandeld met implantaten. In dit artikel wordt een onderzoek beschreven waarin een analyse is verricht onder 95 oncologiepatiënten, bij wie de behoefte voor behandeling met tandheelkundige implantaten werd nagegaan aan de hand van de patiëntendossiers. Hieruit bleek dat bij ongeveer 25% van de patiënten een verbetering van de prothetiek zou kunnen worden bereikt met behulp van implantaten. Door algemene en lokale contra-indicaties en door weigering van patiënten zijn uiteindelijk maar 3 patiënten behandeld met implantaten. Om een optimale rehabilitatie, ook in tandheelkundig opzicht, te bereiken wordt aanbevolen de mogelijkheid van behandeling met implantaten al in een vroeg stadium, dus bij de planning van de behandeling van de tumor, te overwegen.