Samenvatting

 Door de jaren heen zijn er veel biomaterialen gebruikt voor de productie van implantaten. Titanium of titaniumlegeringen worden sinds jaar en dag gezien als de ‘gouden standaard’. Maar over het gebruik van titanium in de tandheelkundige implantologie worden ook potentiële risico’s en nadelen gerapporteerd, vooral wat betreft de biocompatibiliteit en esthetiek. Daarom is er behoefte aan een alternatief materiaal, zoals zirkoniumdioxide. Het is een breuksterk, taai keramiek dat beschikt over interessante eigenschappen. Zo is het metaalvrij, biocompatibel en wit, wat esthetisch wenselijker is. De kortetermijnuitkomsten van moderne zirkoniumdioxide implantaten zijn veelbelovend en vergelijkbaar met die van titanium implantaten. Het materiaal is echter relatief broos en gevoelig voor oppervlaktedefecten. Er is nog niet veel bekend over de klinische langetermijnresultaten en mogelijke complicaties ten aanzien van zirkoniumdioxide implantaten. Er is langdurig, klinisch onderzoek nodig voordat routinematig gebruik van zirkoniumdioxide implantaten kan worden aanbevolen.