Een retrospectief onderzoek geeft een overzicht van tuchtzaken die betrekking hebben op het handelen van kinderartsen, artsen niet in opleiding tot specialist (aniossen) en artsen in opleiding tot specialist kindergeneeskunde (aiossen) in het geval van kindermishandeling of een vermoeden daarvan. Tevens wordt in het onderhavige onderzoeksartikel aandacht besteed aan overwegingen van het tuchtcollege in deze zaken. Het tuchtcollege toetst of er binnen de grenzen van een redelijk bekwame beroepsuitoefening is gehandeld.

Uit alle tuchtzaken in de periode 2001-2013 tegen kinderartsen, aniossen en aiossen kindergeneeskunde werden de klachtonderdelen geselecteerd die betrekking hebben op het handelen van (kinder)artsen in het geval van kindermishandeling of een vermoeden daarvan. Deze klachtonderdelen werden verdeeld in 6 categorieën (tab).

Tab. Categorieën van de 76 klachtonderdelen ten aanzien van het handelen van (kinder)artsen in geval van (een vermoeden van) kindermishandeling.

Dat leidde tot 76 klachtonderdelen uit 33 tuchtzaken. Het merendeel van de klachtonderdelen had betrekking op het doorgeven of opvragen van informatie, gerelateerd aan kindermishandeling of een vermoeden daarvan. In 7 van de 33 zaken (21%) werd de ingediende klacht gegrond verklaard. Geen van deze gegrond verklaarde klachten was gericht tegen een anios of aios kindergeneeskunde. Van de 33 zaken werden er 11 (33%) ook in hoger beroep behandeld. Alle 26 klachtonderdelen in de categorie ‘onterecht een melding gedaan’ werden door de tuchtrechter ongegrond verklaard.

Zolang de betrokken kinderarts zich had gehouden aan de KNMG-meldcode ‘Kindermishandeling en huiselijk geweld’ werd het betreffende klachtonderdeel ongegrond verklaard door het tuchtcollege. In het algemeen waren er 2 redenen om een klachtonderdeel in de categorie ‘door­geven of opvragen van informatie’ gegrond te verklaren: bij het ontbreken van een noodsituatie was informatie doorgegeven of informatie was verkregen met behulp van lichamelijk onderzoek. Daarnaast ging het om doorgegeven informatie die niet objectief was beschreven. Het bleek dat het tuchtcollege er vooral op let of de aangeklaagde tekort is geschoten in de zorg die hij moet verlenen, overeenkomstig artikel 47 lid 1 van de Wet BIG.

Bron

• Berkers G, Biesaart MCIH, Leeuwenburgh-Pronk WG. Tuchtrechtelijke uitspraken inzake kindermishandeling. Ned Tijdschr Geneeskd 2015; 159: A8509.