Restauratieve tandheelkunde

In een experimenteel klinisch onderzoek werden klasse II-restauraties vergeleken die waren vervaardigd van een composiet op siloranebasis (Filtek P90®) en een composiet op methacrylaatbasis (Quixfil®). Bij 78 patiënten werden 156 restauraties vervaardigd in 52 premolaren en 104 molaren. De preparaties omvatten 2 of 3 vlakken, maar geen knobbels. Alle randen lagen in gezond glazuur boven de gingiva en werden niet gebeveld. Iedere patiënt kreeg van elk materiaal 1 restauratie. Na aanbrengen van het adhesief volgde laagsgewijs restaureren. De restauraties werden periodiek beoordeeld op contour, randaansluiting, kleurgelijkenis, randverkleuring, oppervlaktegladheid, secundaire cariës en postoperatieve sensibiliteit.

Na 3 jaar waren alle patiënten nog beschikbaar voor evaluatie. Falend werden restauraties beschouwd die waren losgeraakt, ernstige randdefecten of randverkleuring vertoonden of waar secundaire cariës was opgetreden. Van de Filtek P90®-restauraties hadden er 4 gefaald (5,1%) en van de Quixfil®-restauraties 3 (3,8%), resulterend in een jaarlijks verlies van respectievelijk 1,7% en 1,2%. De belangrijkste reden was breuk van de restauratie. De kleurgelijkenis was in beide groepen significant verslechterd, maar had nog wel een klinisch acceptabele score. Een lichte randverkleuring werd eveneens in beide groepen waargenomen. De oppervlaktegladheid had geen wijziging ondergaan.

De verschillen in scores tussen beide groepen waren niet significant. De onderzoekers concluderen dat de siloranecomposiet niet beter presteert dan de methacrylaatcomposiet.

Bron

Mahmoud H, Ali AK, Hegazi HA. A three-year prospective randomized study of silorane- and methacrylate-based composite restorative systems in class II restorations. J Adhes Dent 2014; 16: 285-292.